закро́йшчык, ‑а, м.

Майстар па закрою тканіны, скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальдкрэ́м, ‑у, м.

Касметычная мазь для змякчэння скуры.

[Англ. cold-cream.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, праяўляецца на скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахідэ́рмія, ‑і, ж.

Спец. Паталагічнае патаўшчэнне скуры; слановасць.

[Ад грэч. pachydermia — таўстаскурасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піядэрмі́я, ‑і, ж.

Запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

[Грэч. pýon — гной і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышчава́тасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць прышчаватага. Прышчаватасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчэ́нне, ‑я, н.

Спец. Насычэнне тлушчам. Тлушчэнне скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэкставіні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Від штучнай скуры.

[Ад лац. textus — тканіна і vimum — віно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́так, -тку, м.

Выраб са скуры ці іншых матэрыялаў, звычайна з цвёрдай падэшвай, які носяць на нагах.

Зімовы а.

Вытворчасць абутку.

|| прым. абутко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скур...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да скуры (у 2 знач.), напр., скурсурагат;

2) скураны, гарбарны, напр.: скурсыравіна, скуртавары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)