abecadłowo

у алфавітным парадку; паводле алфавіта, па алфавіце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алфаві́т, ‑а, М ‑віце, м.

Сукупнасць літар якой‑н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; азбука. Беларускі алфавіт. Лацінскі алфавіт.

[Грэч. alpha і beta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кембры́йскі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: кембрыйскі перыяд; кембрыйская сістэма — першы па парадку перыяд палеазойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад лац. Cambria — старая назва Уэльса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўста́нец, ‑нца, м.

Удзельнік паўстання. Праз пяць-дзесяць хвілін атрад паўстанцаў, чалавек сорак, быў у поўным баявым парадку... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwángsweise

adv у прымусо́вым пара́дку, прыму́сам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hílfsweise

adv дадатко́ва, у пара́дку дапамо́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

disordered

[dɪˈsɔrdərd]

adj.

1) не ў пара́дку; бязла́дны

2) хво́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

in order

а) у пара́дку

б) які́ спра́ўна працу́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

up to snuff

informal

у даскана́лым пара́дку або́ ста́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паве́раны ’асоба, якая мае правы дзейнічаць ад імя якой-н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку’ (ТСБМ, Др.-Падб.). З рус. пове́ренный ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)