прикладно́й прыкладны́; ужытко́вы;

прикладны́е нау́ки прыкладны́я наву́кі;

прикладно́е иску́сство прыкладно́е (ужытко́вае) маста́цтва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́рбніца ж.

1. ист. ска́рбница;

2. перен. сокро́вищница;

с. маста́цтва — сокро́вищница иску́сства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жы́вапіс, ‑у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, які перадае прадметы і з’явы навакольнага свету пры дапамозе фарбаў. Творы жывапісу. Пейзажны жывапіс. // Характар, манера мастацкага паказу, уласцівыя гэтаму віду мастацтва. Слабыя і моцныя бакі жывапісу мастака.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва: карціны, фрэскі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Künstler

m -s, -

1) маста́к, дзе́яч маста́цтва

verdíenter ~ — заслу́жаны дзе́яч маста́цтва

2) арты́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самабы́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць самабытнага. Самабытнасць нацыянальнага мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kúnstart

f -, -en від маста́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мі́міка ’рухі мышцаў твару’, ’мастацтва выражаць пачуцці і настрой рухамі мышцаў твару’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), з рус. мовы. Далей указваюць на ст.-грэч. крыніцу запазычання (Ин. сл.₁₆, 321) μιμικός ’мімічны’. У сапраўднасці ж з с.-лац. ars mimica ’мастацтва жэстаў’, якое са ст.-грэч. μιμική τέχνη ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

artwork [ˈɑ:twɜ:k] n. 1. ілюстра́цыі (да кнігі, часопіса і да т.п.) 2. тво́р маста́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самадзе́йны, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае самастойна, уласнымі творчымі сіламі, па ўласным пачыне.

2. Які мае адносіны да самадзейнасці (у 2 знач.).

Самадзейнае мастацтва.

С. харавы калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́рмін², -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова або словазлучэнне, якое дакладна абазначае пэўнае паняцце якой-н. спецыяльнай галіны навукі, тэхнікі, мастацтва і пад.

Тэхнічны т.

Мовазнаўчы т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)