капепо́ды

(н.-лац. copepoda)

падклас ракападобных, якія насяляюць марскія і прэсныя вадаёмы; служаць ежай для многіх рыб; весланогія ракападобныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лепталі́ды

(н.-лац. leptolida)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены асобінамі паліпоіднага і медузоіднага паходжання; марскія гідроідныя паліпы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пантапо́ды

(ад гр. pan, -ntos = усё + -поды)

клас марскіх драпежных жывёл з 4—6 парамі хаджалых ног, марскія павукі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фарані́ды

(н.-лац. phoronida)

клас тыпу шчупальцавых; марскія донныя жывёлы з каўбасападобным целам даўжынёй ад 0,6 да 45 см.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АКА́БА, Эль-Акаба,

горад на Пд Іарданіі. 32 тыс. ж. (1983). Порт у заліве Акаба Чырвонага м. Міжнар. аэрапорт. Вузел шашэйных дарог. Вытв-сць мінер. угнаенняў. Рамесная вытв-сць. Марскія промыслы, рыбалоўства. Марскі курорт.

т. 1, с. 178

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вае́нна-марскі́ Maríne-, Kríegsmarine-;

вае́нна-марскі́ флот Kríegsmarine f -, -n, Séekriegsflotte f -, -n, Maríne f;

вае́нна-марскі́я сі́лы Séestreitkräfte pl;

вае́нна-марска́я ба́за Marínebasis f -, -sen, Flóttenstützpunkt m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эўрыгалі́нны

(ад эўры- + гр. hals = соль);

э-ыя арганізмы — марскія арганізмы, якія могуць жыць ва ўмовах значных ваганняў салёнасці вады (параўн. стэнагалінны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГРАНІ́ЦА ДЗЯРЖА́ЎНАЯ, мяжа дзяржаўная,

лінія, якая вызначае межы дзяржаўнай тэрыторыі. Устанаўліваецца на падставе пагаднення паміж сумежнымі дзяржавамі пры дапамозе дэлімітацыі граніц з наступнай дэмаркацыяй граніц. Граніцы дзяржаўныя марскія аддзяляюць тэрытарыяльныя воды дзяржавы ад адкрытага мора ці ад тэр. вод інш. дзяржаў.

т. 5, с. 407

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕРАГАВА́Я АБАРО́НА,

сілы і сродкі флоту, берагавыя ўмацаванні, прызначаныя для абароны ваенна-марскіх партоў, узбярэжжа, астравоў, праліваў ад нападу праціўніка з мора, сушы, паветра. Пачала фарміравацца ў 14 ст. з выкарыстаннем артылерыі, якая да сярэдзіны 20 ст. складала аснову берагавой абароны. Выкарыстоўваліся таксама марская пяхота, стралковыя і інж.-сапёрныя часці, зенітная артылерыя, караблі і катэры прыбярэжнага дзеяння, фартыфікацыйныя збудаванні і мінныя загароды. У 2-й пал. 20 ст. ў сувязі са стварэннем берагавых ракетна-артыл. войскаў берагавая абарона ажыццяўляюць сіламі сухапутных войскаў, войскаў ППА, ВПА і ВМФ. У некат. краінах берагавая абарона ўскладзена на ваенна-марскія сілы, у ЗША, напр., — на ваенна-марскія акругі і сухапутныя войскі.

т. 3, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грапталі́ты

(ад гр. graptos = напісаны + -літ)

вымерлыя марскія каланіяльныя арганізмы, якія належалі да паўхордавых; вялі свабодны або прымацаваны спосаб жыцця; жылі ў палеазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)