*Малоч, палес. моло́ч ’малако ў рыб’ (Крыв.). Польск. mlecz ’тс’, серб.-харв. мле̑ч. Прасл. melčь/molčь. Да малако (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пацадзі́ць, ‑цаджу, ‑цэдзіш, ‑цэдзіць; зак., што і без дап.

Цадзіць некаторы час. Пацадзіць малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць усё, многае. Перабоўтаць малако ў гладышы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skim milk

зьня́тае малако́; пераго́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адтапі́цца сов.

1. створо́житься;

малако́ ~пі́лася — молоко́ створо́жилось;

2. (растопившись, отделиться) вы́топиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

скі́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Пракіслы. Скіслае піва. Скіслы суп. // Які стаў кіслым (пра малако). Скіслае малако.

2. перан. Разм. Які страціў бадзёрасць, упэўненасць, стаў вялым, сумным. — Ты што гэта нейкі скіслы? — першай заўважыла Каця Шрубейка, шустрая, маленькая дзяўчына. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

preservative [prɪˈzɜ:vətɪv] n. кансерва́нт;

This milk doesn’t contain any artificial preservatives. Гэтае малако не ўтрымлівае ніякіх кансервантаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адкіпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пім, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Згуснуць, ссесціся ад кіпення.

Малако адкіпела.

2. перан. Супакоіцца, уціхнуць.

Адкіпела (безас.) на сэрцы.

|| незак. адкіпа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цэ́льны, -ая, -ае.

1. 3 аднаго рэчыва, з аднаго куска, суцэльны.

Ц. мармур.

Цэльная металічная трубка.

2. Неразбаўлены, натуральны.

Цэльнае малако.

3. перан. Якому ўласціва ўнутранае адзінства.

Ц. характар.

|| наз. цэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сцадзі́ць, сцаджу, сцэдзіш, сцадзіць; зак., што.

Зліць, выліць (вадкасць), працэджваючы праз што‑н. Сцадзіць малако ў збаны. // Зліць (вадкасць) з аселай гушчы або зліць (частку вадкасці) не боўтаючы. Сцадзіць ваду з крухмалу. // Убавіць якую‑н. колькасць. Сцадзіць малако з грудзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)