траекто́рыя, ‑і, ж.
Спец. Лінія, якую апісвае ў прасторы ў працэсе руху цела або пункт. Траекторыя электрона. // Лінія палёту снарада або кулі. Траекторыя ракеты.
[Ад лац. trajectus — перамяшчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
split bar [ˌsplɪtˈbɑ:] n. comput. лі́нія разбі́ўкі (акна)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
subplot [ˈsʌbplɒt] n. пабо́чная сюжэ́тная лі́нія (у творы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пара́бала, -ы, мн. -ы, -бал, ж.
У матэматыцы: лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой-н. датычнай плоскасці гэтага конуса.
|| прым. парабалі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акру́жнасць, -і, ж.
1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна адцалены ад цэнтра.
2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.
А. шара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ізагло́са, -ы, мн. -ы, -ло́с, ж. (спец.).
Лінія на дыялекталагічнай карце, якая абазначае граніцу пашырэння асобнай моўнай з’явы.
Міжславянскія ізаглосы.
|| прым. ізагло́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ізатэ́рма, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).
Лінія на графіку, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай у пэўны час.
|| прым. ізатэ́рмны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пункці́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
Лінія, якая ўтвараецца з кропак, кароткіх рысак.
|| прым. пункці́рны, -ая, -ае.
Пункцірнае акрэсленне сітуацыі (перан.: у агульных рысах).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акру́жнасць, ‑і, ж.
Замкнёная крывая лінія, усе пункты якой знаходзяцца на аднолькавая адлегласці ад цэнтра; лінія, якая абмяжоўвае плошчу круга; акружына. Даўжыня, акружнасці. Акружкасць зямнога шара. // Замкнёная лінія, якая праведзена вакол чаго‑н. акруглага і служыць для вымярэння таўшчыні, аб’ёму і пад. Акружнасць грудной клеткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарызанта́ль, ‑і, ж.
1. Прамая лінія, паралельная плоскасці гарызонта; проціл. вертыкаль.
2. Лінія, якая злучае на карце пункты мясцовасці, размешчаныя на аднолькавай вышыні над узроўнем мора.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)