Verbum

нахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што-н.

Н. паліто на плечы.

2. Нахіліць да зямлі (разм.).

Сядзе пчала на кветачку, нахіне яе да зямлі.

|| незак. нахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

земле... (а таксама земля...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да Зямлі (у 1 знач.), напр., землеапісанне (уст.);

2) які мае адносіны да зямлі (у 2—5 знач.), напр.: землекарыстанне, землеразрыхляльны, землеўгнаенне, землеўпарадчык, землечарпалка, землеадкрывальнік, землеўладальнік.

на́сып, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узвышэнне, зробленае шляхам насыпкі зямлі, гравію і пад.

Дарожны н.

галалёдзіца, -ы, ж.

Стан надвор’я, калі паверхня зямлі пакрыта ледзяной коркай, а таксама сама такая паверхня.

нагаспада́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак. (разм.).

Кіруючы гаспадаркай, дасягнуць чаго-н.

Без добрай зямлі не нагаспадарыш.

экспрапрыя́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Прымусовая канфіскацыя маёмасці ў каго-н.

Э. зямлі.

|| прым. экспрапрыяцы́йны, -ая, -ае.

ма́гма, -ы, ж.

Расплаўленая маса, якая ўтвараецца ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматы́чны, -ая, -ае.

Магматычныя горныя пароды.