переуплотни́ть сов.

1. в разн. знач. пераўшчыльні́ць;

2. (сделать слишком твёрдым) зрабі́ць залі́шне (зана́дта) цвёрдым;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растапта́цца, ‑топчацца; зак.

Разм. Страціць форму, стаць залішне прасторным у выніку працяглай носкі; разнасіцца (пра абутак). [Соф’я Сідараўна:] — Сукенка твая ўжо нікуды не варта. Ды і чаравікі растапталіся. Парахневіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аса́нна

(гр. hosanna, ад ст.-яўр. hōszi ānnā)

хвалебны вокліч у хрысціянскім і іудзейскім богаслужэнні;

спяваць асанну — залішне ўсхваляць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Павесіць, навесіць на што‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Васіль стаяў, глядзеў і думаў, што Лескавец залішне многа навешаў усюды ліхтароў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лібера́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Разм. Быць залішне памяркоўным, паблажлівым; патураць. [Зёлкін:] Не разумею, чаго Гарлахвацкі ліберальнічае. Даўно пара з .. [Чарнавусам] развітацца. Крапіва.

2. Уст. Праяўляць вальнадумства; прыкідвацца лібералам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засіні́ць, ‑сіню, ‑сініш, ‑сініць; зак., што.

Пафарбаваць у сіні колер, зрабіць сінім. Засініць азёры на контурнай карце. // Залішне падсініць. Засініць бялізну. // Разм. Запэцкаць чым‑н. сінім. Засініць пальцы чарнілам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педа́нт

(фр. pedant, ад іт. pedante = літар. настаўнік, педагог)

той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных патрабаванняў у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сентымента́льны

(фр. sentimental)

1) які мае адносіны да сентыменталізму як літаратурна-мастацкага кірунку;

2) залішне чуллівы, пяшчотны, здольны лёгка расчуліцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

запаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

1. Залішне напаіць; абпаіць. Запаіць цяля.

2. Задобрыць, частуючы гарэлкай. Запаіў [Езуп Юрканс] суддзю і забраў [зямлю ўдавы Марцініхі], як быццам за даўгі, а жанчыну пусціў жабраваць па свеце. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педа́нт

(фр. pédant, ад іт. pedante = літар. настаўнік, педагог)

той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных патрабаванняў у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)