тарпава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; незак., што.

Складаць у торцы (тарпы). Тарпаваць жыта. Тарпаваць авёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Бурна расці; пышна красаваць.

Ярына на полі буяла.

Жыццё буяе (перан.).

2. Расці ў націну (пра бульбу, памідоры і пад.), у салому (пра жыта, пшаніцу і інш.), разрастацца на шкоду плоданашэнню.

Памідоры буяюць.

|| наз. буя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адшапаце́ць, ‑паціць; зак.

Кончыць шапацець. Дакошаны лугі, адшапацела жыта, На сцежкі падаюць пажоўклыя лісты. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kernel

[ˈkɜ:rnəl]

n.

1) ядро́ n. (арэ́ха); зе́рне n., зе́рнетка, зярня́тка n. (жы́та, пшані́цы)

2) сярэ́дняя або́ найважне́йшая ча́стка; су́тнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

умалаці́ць сов., разг. (обмолотить небольшое количество) смолоти́ть, обмолоти́ть;

у. крыху́ жы́та — обмолоти́ть немно́го ржи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́буяць, ‑яе; зак.

Разм. Бурна і высока вырасці. Жыта за поплавам выбуяла ў рост чалавека. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павымало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вымалаціць усё, многае. Павымалочваць жыта са снапоў. Павымалочваць чыста снапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбало́тны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца паблізу балота. Прыбалотная зямля. □ Скончылася жыта, пачынаўся прыбалотны хмызняк. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ґірле́на ’вялікі сноп абмалочанага жыта’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна. Да гірля́нда?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мало́ць, мялю́, ме́леш, ме́ле; мялі; мо́латы; незак., што.

1. Раздрабняць зерне, ператвараючы ў муку.

М. жыта.

2. перан. Балабоніць, гаварыць абы-што (разм.).

М. лухту.

◊

Малоць языком (разм., неадабр.) — балбатаць няспынна, гаварыць абы-што.

|| зак. змало́ць, змялю́, зме́леш, зме́ле; змялі; змо́латы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)