мада́льнасць, ‑і, ж.

1. Граматычная катэгорыя, якая выражае адносіны зместу выказвання да рэчаіснасці і перадаецца формамі ладу дзеяслова, інтанацыяй, пабочнымі словамі і пад.

2. У логіцы — катэгорыя, якая выражае ступень верагоднасці, дакладнасці суджэння.

[Ад лац. modus — лад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неазнача́льны

1. úndefinierbar, únbestimmbar; únwägbar;

2.:

неазнача́льная фо́рма дзеясло́ва грам. Ínfínitiv m -s, -e, Nénnform f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

словазмяне́нне, ‑я, н.

Утварэнне граматычных форм аднаго і таго ж слова, якія выражаюць яго адносіны да іншых слоў. У сістэму форм словазмянення дзеяслова ўваходзяць у першую чаргу формы ладу (абвесны, загадны і ўмоўны). Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрага́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — такі, што можа спрагацца; які мае формы спражэння. Такім чынам, сістэма форм дзеяслова складаецца з інфінітыва .., спрагальных форм абвеснага, загаднага і ўмоўнага ладу, неспрагальных форм — дзеепрыметніка і дзеепрыслоўя. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імперфе́кт

(лац. imperfectus = незакончаны)

прошлы час дзеяслова ў некаторых мовах, які выражае працягласць і незакончанасць дзеяння; прошлы незакончаны час.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ínfinitiv

m -s, -e грам. інфінітыў, неазнача́льная фо́рма дзеясло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bin

1-я асоба sg präs ад дзеяслова sein*

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ёсць¹.

1. Форма цяпер. часу ўсіх асоб адз. і мн. ліку дзеяслова быць; існуе, маецца ў наяўнасці.

Ё. сябры.

Ё. спадзяванне.

2. Служыць звязкай у састаўным іменным выказніку.

Што ё. сумленне? Закон ё. закон.

Гаспадарка ё. мая апора.

◊

Што ёсць духу (разм.) —

1) вельмі хутка (бегчы, ехаць і пад.);

2) вельмі моцна (крычаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асабо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўласцівы пэўнай асобе; які мае дачыненне да пэўнай асобы.

2. Які выражае граматычную катэгорыю асобы. Асабовыя канчаткі дзеяслова. Асабовыя займеннікі.

•••

Асабовая справа гл. справа.

Асабовы рахунак гл. рахунак.

Асабовы склад гл. склад ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́жаць несов. зави́сеть;

гэ́та ад мяне́ не ~жыць — э́то от меня́ не зави́сит;

склон дапаўне́ння ~жыць ад дзеясло́ва — паде́ж дополне́ния зави́сит от глаго́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)