адвандрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

1. Кончыць вандравання. Цэлае лета адвандраваў.

2. Пакінуць ранейшае вандровішча. Атары адвандравалі ў горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станавы́ I прям., перен. (центральный, главный) станово́й;

~вы́я го́ры — становы́е го́ры

станавы́ II уст.

1. прил. станово́й;

с. пры́стаў — станово́й при́став;

2. в знач. сущ. станово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Gebírge

n -s, -

1) го́ры

2) геал. го́рная паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

fałdowy

fałdow|y

складкаваты;

góry ~e — складкаватыя горы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Канва́лія ’ландыш майскі, Canvalia majalis L.’ (Сцяшк.; маст., шальч. Сл. паўн.-зах.; свісл. Шатал.; він. Кіс., Інстр. II); камвалея лесавая (гродз. Кіс.). З польск. konwalia ’тс’, якое з с.-лац. (lilium) convallium < лац. convallis ’даліна, якую акаляюць горы’ (Слаўскі, 2, 442–443).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бессардэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Бяздушны, жорсткі, пазбаўлены сардэчнасць чуласці. [Юзя:] — Я не магу мець шчасця на чужым горы. Чаму ты такі бессардэчны? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкадасту́пны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, да якога цяжка даступіцца; непраходны. Цяжкадаступныя горы. Цяжкадаступная пустыня.

2. Цяжкі для разумення, вывучэння. Цяжкадаступны стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сье́ра-Нева́да ж Siérra Neváda [-v-] f - (горы ў Іспаніі і ЗША)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

стыхі́я, -і, мн. -і, -хій, ж.

1. У антычнай натурфіласофіі: адзін з асноўных элементаў прыроды (агонь, вада, зямля, паветра).

2. Магутныя сілы прыроды, якія непадуладныя чалавеку.

Разбуральная с.

3. перан. Неарганізаваная сіла, якая дзейнічае ў сацыяльным асяроддзі.

С. канкурэнцыі.

4. перан. Прывычнае акружэнне, кола любімых заняткаў, інтарэсаў.

Горы — с. альпіністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фунт¹, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Руская мера вагі, роўная 409,5 г.

2. Англійская мера вагі, роўная 453,6 г.

◊

Па чым фунт ліха (ведаць, зазнаць, паказаць і пад.; разм.) — зазнаць, як цяжка ў горы, у нястачы.

|| ласк. фу́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. фунто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)