thoroughfare

[ˈӨɜ:roʊfer]

n.

1) прахо́д, прае́зд -у m., прае́зная даро́га

2) гало́ўная даро́га або́ аўтастра́да

•

- no thoroughfare

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэфрэ́н, ‑а, м.

1. Радок або некалькі радкоў, якія паўтараюцца ў канцы кожнага куплета верша ці песні; прыпеў. Пасля таго як спявачка асабліва прачулена праспявала рэфрэнам «Мой харошы, сінявокі, ты адзіны...» — Сагура нечакана ўзняўся на ногі, разгублена замігаў вачыма і стаяў так, узрушаны. Ракітны.

2. У музычнай форме ронда — галоўная тэма, якая шматкратна паўтараецца ў чаргаванні з рознымі эпізодамі.

[Фр. refrain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. У дарэвалюцыйнай Расіі — сход службовых ці выбарных асоб. Земскі сабор.

2. ‑у. Сход, з’езд прадстаўнікоў вышэйшага духавенства хрысціянскай царквы.

3. ‑а. Галоўная або вялікая царква ў горадзе, манастыры. Кафедральны сабор. □ Мікалаеўскія саборы ўрачыста і гучна блямкнуў звон. Асіпенка. Саборы збудаваны хітра і з толкам: І ловяць, і страшаць, і глушаць цябе. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trunk

[trʌŋk]

1.

n.

1) каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)

2) ку́фар -ра m.

3) бага́жнік -а m. (у аўтамабі́лі)

4) ту́лава n.

5) гало́ўная артэ́рыя або́ нэрв

6) хо́бат слана́

2.

adj.

гало́ўны

the trunk highway — гало́ўная магістра́ль

•

- trunks

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вайе́ ’галоўная частка сахі ад ручак да ярма’ (Выг. дыс.). Рус. воё ’дышаль’, укр. воє, війя, польск. oje, в.-луж. памянш. wojko, н.-луж. wojo, чэш. oj, voj, ст.-чэш. oje, славац. oje, балг. ои́ще, серб.-харв. oje ’тс’. Прасл. *oje. І.‑е. паралелі: грэч. οιήιον ’стырно’, ст.-інд. īṣá’, хец. hi̮šša‑ ’тс’ (Фасмер, 1, 331; Рудніцкі, 1, 422).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратагані́ст

(гр. protagonistes)

1) першы з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца галоўных роляў (параўн. дэўтэраганіст, трытаганіст);

2) галоўная дзеючая асоба ў мастацкім творы, пераважна ў драме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каро́ль, караля́, мн. каралі́, каралёў, м.

1. Адзін з тытулаў манарха, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

Іспанскі к.

2. перан., чаго або які. Манапаліст у якой-н. галіне прамысловасці і гандлю.

3. перан., чаго або які. Пра таго, хто вылучаецца сярод іншых у якой-н. галіне дзейнасці, хто дасягнуў дасканаласці.

К. пейзажу.

4. Галоўная фігура ў шахматнай гульні.

5. Ігральная карта, на якой намалявана мужчынская фігура ў кароне.

|| ж. карале́ва, -ы, мн. -ы, -ле́ў (да 1 знач.).

|| прым. карале́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

basic

[ˈbeɪsɪk]

1.

adj.

1) гало́ўны; асно́ўны; пачатко́вы

2) Chem. асно́ўны

2.

n.

гало́ўная ча́стка; асно́ўны пры́нцып, асно́ўнае пра́віла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

central

[ˈsentrəl]

1.

adj.

1) сярэ́дні, цэнтра́льны, які́ знахо́дзіцца ў сярэ́дзіне, у цэ́нтры

the central railroad station — цэнтра́льная ста́нцыя

2) гало́ўны, кіру́ючы, вяду́чы

the central library — гало́ўная бібліятэ́ка

the central idea in the story — гало́ўная ду́мка ў апавяда́ньні

2.

n.

цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ао́рта

(н.-лац. aorta, ад гр. aorte)

галоўная артэрыя крывяноснай сістэмы, якая ідзе ад сэрца і забяспечвае ўсе органы цела кроўю.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)