пяцісотгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца пяцьсот гадоў. Пяцісотгадовы тэрмін.

2. Які мае пяцьсот гадоў. Пяцісотгадовы дуб.

3. Які мае адносіны да пяцісотгоддзя (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́нсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Грашовае забеспячэнне за выслугу гадоў, па інваліднасці, непрацаздольнасці і пад.

Выйсці на пенсію.

|| прым. пенсіённы, -ая, -ае.

П. ўзрост (па дасягненні якога належыць пенсія).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неандэрта́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Выкапнёвы чалавек эпохі ранняга і сярэдняга палеаліту, які жыў 200— 35 тысяч гадоў таму назад у Еўропе, Азіі і Афрыцы.

|| прым. неандэрта́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сямідзесяціпяцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Працягласцю ў семдзесят пяць гадоў. // Які мае ўзрост у семдзесят пяць гадоў.

2. Які мае адносіны да сямідзесяціпяцігоддзя (у 2 знач.). Сямідзесяціпяцігадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Brownie​2 [ˈbraʊni] n. дзяўчы́нка-скаўт мало́дшага ўзро́сту (7–11 гадоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дваццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца дваццаць гадоў. Дваццацігадовая дружба.

2. Узростам у дваццаць гадоў. Дваццацігадовы юнак.

3. Які мае адносіны да дваццацігоддзя (у 2 знач.). Дваццацігадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцідзесяцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца пяцьдзесят гадоў. Пяцідзесяцігадовы тэрмін.

2. Узростам у пяцьдзесят гадоў. Пяцідзесяцігадовы мужчына. Пяцідзесяцігадовы дуб.

3. Які мае адносіны да пяцідзесяцігоддзя (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопяцідзесяціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу ў сто пяцьдзесят гадоў. Мінулае стопяцідзесяцігоддзе.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося сто пяцьдзесят гадоў таму назад. Стопяцідзесяцігоддзе заснавання горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у шэсць гадоў. Апошняе шасцігоддзе.

2. Гадавіна якой‑н. падзеі, што была шэсць гадоў назад. Шасцігоддзе пераходу на новыя метады працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ізма́лку ’змалку, з малых гадоў’ (Бяльк.). Гл. змалку, і‑ пратэтычнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)