1. Струнны смычковы музычны інструмент самых вялікіх памераў і самага нізкага гучання.
2. Самая нізкая па гучанню разнавіднасць пэўнага інструмента. Кантрабас-цымбалы.
[Іт. contrabasso.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цяжкаво́з, ‑а, м.
Парода рабочых коней, якія выкарыстоўваюцца для перавозкі вялікіх грузаў; ламавік. Запрэжаныя па чатыры і тры пары цяжкавозы, напнуўшыся, цягнулі рознакаліберныя гарматы.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гмах
(польск. gmach, ад с.-в.-ням. gemach)
збудаванне вялікіх памераў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
монаплакафо́ры
(н.-лац. monoplacophora)
клас малюскаў, якія жывуць на вялікіх глыбінях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фотапано́
(ад фота- + пано)
фатаграфіявялікіх памераў, якая мае дэкаратыўнае прызначэнне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Стазь ‘калона’: стазі салдат (халоп., Стан.). Сюды ж, магчыма, стаг ‘рад будынкаў, якія знаходзяцца пад адной страхой’ (беласт., Сл. ПЗБ), ст.-бел.стязи: стоять стязи ‘стаяць вайсковыя атрады’ (Ст.-бел. лексікон). Відаць, звязана з сцяг ‘група вялікіх прадметаў, утвараючых шэраг’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
penny-wise
[ˈpeniwaɪz]
adj.
ашча́дны (ў дро́бязях)
penny-wise and pound-foolish — ашча́дны ў малы́х выда́тках і марнатра́ўны ў вялі́кіх
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Брыта́н ’сабака англійскай пароды’, ’таўсцяк’ (Нас.), чалавек моцнага складу’ (Клім.). Параўн. укр.брита́н ’бульдог, парода вялікіх сабак’. Усё гэта запазычанне з польск.brytan ’сабака’ (першапачаткова ’брытанскі, англійскі сабака’, гл. Брукнер, 43). Адсюль пераносна ’таўсцяк, моцны чалавек’, гл. Кюнэ, Poln., 46. Параўн. брысь2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
masami
разм. шмат; у вялікіх колькасцях;
masami jedliśmy winogrona — мы кілаграмамі елі вінаград
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зду́жаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).
1.каго-што. Узяць верх у барацьбе, бойцы; перамагчы.
Бароўся з тым, каго мог з.
2.што і з інф. Справіцца з тым, што патрабуе вялікіх фізічных намаганняў, многа працы.
Здужаў падняць на плечы мех.
3.перан., што. Засвоіць, зразумець (разм.).
З. курс фізікі.
|| незак.зду́жваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)