коксахі́мія

(ад кокс + хімія)

вытворчасць, звязаная з перапрацоўкай каменнага вугалю шляхам каксавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mining

[ˈmaɪnɪŋ]

1.

n.

1) здабы́ча руды́, ву́галю; го́рная прамысло́васьць

2) ста́ўленьне, падклада́ньне мі́наў

2.

adj.

го́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рагаві́ца, ‑ы, ж.

Пярэдняя празрыстая частка знешняй абалонкі вока; рагавая абалонка. У бальніцы [Івана Аляксеевіча] адразу паклалі на аперацыйны стол і вынялі з вока востры, як іголка, кавалачак вугалю. Была пашкоджана рагавіца. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спатрэ́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Зрасходаваць, выкарыстаць на што‑н. У Касцюкевіча было запісана надзіва ўсё дакладна: колькі ён страціў вугалю, колькі ўзяў вады, .. колькі спатрэбіў на бягучыя рамонты. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́хат, ‑а, М ‑хаце, м.

Вялікае рэшата для прасейвання сыпкіх матэрыялаў (збожжа, пяску, вугалю) і сарціроўкі іх па велічыні. // Машына з рашотамі, сітамі для такой самай мэты. Прапусціць мінеральныя ўгнаенні праз грохат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрацэ́н

(ад гр. anthraks = вугаль + -цэн)

араматычны вуглевадарод, які атрымліваюць з каменнага вугалю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

węglarka

ж.

1. чыг. вагон для вугалю;

2. ваганетка (у каменнавугальных шахтах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дагрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.

1. Скончыць пагрузку каго‑, чаго‑н. Дагрузіць астаткі вугалю на платформу.

2. і чаго. Дабавіць грузу да поўнай нагрузкі. Дагрузіць баржу лесаматэрыялам. Дагрузіць у машыну збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забо́й ​1, ‑ю, м.

Канец горнай выпрацоўкі, штольні, дзе здабываюцца карысныя выкапні. Адмыслова малаток адбойны У забоі крышыць скібы вугалю. Звонак.

забо́й ​2, ‑ю, м.

Забіванне, зарэз жывёлы для прамысловых мэт. Забой жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Méiler

m -s, -

1) во́гнішча для выпа́львання ву́галю

2) фіз. рэа́ктар, кацёл (атамны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)