Вярэ́ці ’месца на два ці чатыры бакі абапал чаго-небудзь’ (ст.-дар., Яшк.). Да вярэ́цея (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sidesplitting [ˈsaɪdˌsplɪtɪŋ] adj. infml ве́льмі сме́шны, паце́шны;

He gave a sidesplitting account of the trip. Калі ён расказваў пра падарожжа, мы хапаліся за бакі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дагавору; абумоўлены дагаворам. Дагаворная грамата. На дагаворных пачатках. Дагаворныя бакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгалінава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; зак.

1. Даць галіны (пра расліны).

Разгалінавалася сасна.

2. перан. Раздзяліцца на некалькі частак, ліній, напрамкаў, якія ідуць з аднаго пункта ў розныя бакі.

|| незак. разгаліно́ўвацца, -аецца і разгаліня́цца, -я́ецца.

|| наз. разгалінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разгалінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Раздзяліць на некалькі частак, ліній, якія ідуць ад аднаго пункта ў розныя бакі.

Р. чыгуначны пуць.

2. Раздзяліць на часткі, аддзелы, аддзяленні і пад.

|| незак. разгаліно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разгалінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бі́мсы, ‑аў; адз. бімс, ‑а, м.

Папярочныя бэлькі ў корпусе судна, якія злучаюць яго бакі і падтрымліваюць палубу.

[Англ. beams.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’яда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аб’есці.

•••

Бакі аб’ядаць — заўсёды сварыцца з кім‑н., дрэнна жыць у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакенбарды, бакі; пэйсы, бакены (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Лойтры ’бакі ў драбінах без абшыўкі’ (паўд.-усх., КЭС) паходзіць з герм. моў, параўн. ням. Leiter ’драбіна, лесвіца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wobble​2 [ˈwɒbl] v. хіста́ць; хіста́цца; віхля́цца; вадзі́ць у бакі́;

wobble in one’s opinion быць няцвёрдым у сваі́х по́глядах;

Her voice wobbled. Яе голас дрыжаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)