Кані́стра ’плоскі бак з герметычнай накрыўкай для захоўвання вадкасцей’ (ТСБМ). З ням.Kanister < лац.canistrum ’плеценая з чароту карзіна’ < ст.-грэч.κάνιστρον ’тс’ < κάννα ’трыснёг’. Запазычанне з перыяду Вялікай Айчыннай вайны (Шанскі, 2 (К), 44).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kanister
м. каністра; бак;
kanister na benzynę — каністра для бензіну
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
очи́сткимн. ачы́сткі, -так ед. нет, шалупі́нне, -ння ср., пацяро́бкі, -бак, ед. нет, лупі́ны, -пі́н, ед. лупі́на, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tank
I[tæŋk]1.
n.
1) бак -а m.
gas tank — бэнзаба́к -а m.; цыстэ́рна f., рэзэрвуа́р -а m.
2) басэ́йн, вадаём -у m. (асаблі́ва шту́чны)
2.
v.t.
уліва́ць у бак, цыстэ́рну; захо́ўваць, трыма́ць у ба́ку, цыстэ́рне
II[tæŋk]
n.
танк -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Рмн. ‑бак; ж.
Разм. Маленькі кавалачак чаго‑н.; крупінка. Дробка солі. □ Стасюк адкусваў па дробцы ад хлебнай скарынкі і кідаў курам.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Група індзейскіх народнасцей Паўднёвай Амерыкі, якія жывуць на Арынока, Амазонцы і ў Гвіяне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распа́лубка, ‑і, ДМ ‑бцы; Рмн. ‑бак; ж.
1.Спец. Разборка апалубкі бетонных і жалезабетонных канструкцыі.
2. У архітэктуры — частка зводу, утвораная перасячэннем дзвюх узаемна перпендыкулярных цыліндрычных паверхняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бакай ’рачная пратока; глыбокае месца ў рацэ; яма ў балоце’ (Інстр. лекс.). Рус.дыял.бака́й ’ручай’, укр.бака́й ’глыбокая яма ў рацэ, сажалцы; выбоіна (з вадой) на дарозе’ (ці сюды ж укр.бакаль ’возера’?). Слова няяснага паходжання. Магчыма, запазычанне з усх. моў. Параўн. Фасмер, 1, 109; Юркоўскі, SOr., 13, 69. Не пераконвае прыняцце роднаснасці з гальск.beccus ’заглыбленне, упадзіна’ (так Гараеў, 9) або параўнанне (Сабалеўскі, Slavia, 5, 441) з бак. Рудніцкі (57) прапануе вывядзенне ад бак ’рэзервуар’. Наўрад ці гэта так (супраць Юркоўскі, там жа). Не пераконвае таксама версія пра запазычанне з італ.bocca ’рот, вусце, заліў і т. п.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гу́бка², -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых.
2. Мяккі наздраваты касцяк гэтай жывёліны, які добра ўбірае вільгаць і служыць для мыцця, а таксама падобны выраб з гумы і іншых матэрыялаў.
Мыцца губкай.
|| прым.гу́бкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)