га́шпіль

(ням. Haspel = матавіла, калаўрот)

драўляны або бетонны бак з мешалкай для прамывання, змякчэння і дублення шкур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

малалітра́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які змяшчае мала вадкасці, мае невялікі літраж. Малалітражны бак.

2. Які расходуе мала гаручага; з цыліндрамі невялікага літражу (пра аўтамабіль). Малалітражны аўтамабіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кані́стра ’плоскі бак з герметычнай накрыўкай для захоўвання вадкасцей’ (ТСБМ). З ням. Kanister < лац. canistrum ’плеценая з чароту карзіна’ < ст.-грэч. κάνιστρον ’тс’ < κάννα ’трыснёг’. Запазычанне з перыяду Вялікай Айчыннай вайны (Шанскі, 2 (К), 44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kanister

м. каністра; бак;

kanister na benzynę — каністра для бензіну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

танк

(англ. tank)

1) баявая гусенічная бранявая машына;

2) спецыяльна абсталяваны бак, цыстэрна для захоўвання і транспарціроўкі вадкасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

очи́стки мн. ачы́сткі, -так ед. нет, шалупі́нне, -ння ср., пацяро́бкі, -бак, ед. нет, лупі́ны, -пі́н, ед. лупі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tank

I [tæŋk]

1.

n.

1) бак -а m.

gas tank — бэнзаба́к -а m.; цыстэ́рна f., рэзэрвуа́р -а m.

2) басэ́йн, вадаём -у m. (асаблі́ва шту́чны)

2.

v.t.

уліва́ць у бак, цыстэ́рну; захо́ўваць, трыма́ць у ба́ку, цыстэ́рне

II [tæŋk]

n.

танк -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

караі́бы, ‑аў; адз. караіб, ‑а, м.; караібка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. караібкі, ‑бак; ж.

Група індзейскіх народнасцей Паўднёвай Амерыкі, якія жывуць на Арынока, Амазонцы і ў Гвіяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм. Маленькі кавалачак чаго‑н.; крупінка. Дробка солі. □ Стасюк адкусваў па дробцы ад хлебнай скарынкі і кідаў курам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́лубка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Спец. Разборка апалубкі бетонных і жалезабетонных канструкцыі.

2. У архітэктуры — частка зводу, утвораная перасячэннем дзвюх узаемна перпендыкулярных цыліндрычных паверхняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)