нябе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Які не бяліўся. Пакойчык быў запушчаны, даўно нябелены, змрочны і няўтульны. Колас.

2. Не апрацаваны бяленнем. — А гэта што? Колішні матчын святочны абрус? Дальбог, у нас такія ткалі — нябеленая аснова, белены ўток. Палтаран. Далёка ўнізе плылі рэдкія хмары колеру нябеленага палатна. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парцяны́, ‑ая, ‑ое.

Баваўняны, ільняны, не шарсцяны. Сева, наадварот, і ў салдацкай гімнасцёрцы, у парцяных галіфэ.. выглядаў цудоўна. Карпаў. [Жанчына:] — А я корціку аснавала шэсць губак... аснова парцяная, а ўток суконны будзе... Нікановіч. // Прызначаны для фарбавання льняной або баваўнянай пражы ці вырабаў з такой пражы. Парцяная фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zasada

zasad|a

ж.

1. прынцып; правіла; аснова;

~y gry — правілы гульні;

brak zasada — беспрынцыпнасць;

w ~zie — у прынцыпе, у асноўным;

z ~y — як правіла;

2. хім. аснова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сте́ржень м.

1. техн. стры́жань, -жня м., шпень, род. шпяня́ м.; прут, род. пру́та м.;

металли́ческий сте́ржень металі́чны стры́жань (прут, шпень);

поршнево́й сте́ржень по́ршневы шпень (прут);

2. (нарыва) разг. стры́жань, -жня м.;

сте́ржень чи́рья стры́жань ску́лы;

3. перен. (основа) асно́ва, -вы ж.; стры́жань, -жня м.;

сте́ржень всей рабо́ты асно́ва ўсёй рабо́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

базафі́льны

(ад гр. basis = аснова + phileo = люблю);

б-ыя расліны — расліны, якія растуць на шчолачных глебах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

backbone

[ˈbækboʊn]

n.

1) сьпі́нны хрыбе́т

2) Figur. хрыбе́т -та́ m. (цьвёрдасьць хара́ктару), адва́га, рашу́часьць f

3) гало́ўная апо́ра; асно́ва, су́тнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tworzywo

н.

1. субстанцыя, матэрыя;

tworzywo sztuczne — сінтэтычны матэрыял; пластмаса;

2. літ. аснова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ба́за, -ы, мн. -ы, баз, ж.

1. Ніжняя апорная частка збудавання, калоны (спец.).

Б. калоны.

2. Аснова, тое, на чым грунтуецца што-н.

Тэарэтычная б.

3. Апорны пункт узброеных сіл краіны на пэўнай тэрыторыі.

Ваенна-марская б.

4. Установа, прадпрыемства і пад. па забеспячэнні або абслугоўванні каго-, чаго-н.

Турысцкая б.

5. Склад, месца для захоўвання тавараў, матэрыялаў.

Прадуктовая б.

|| прым. ба́завы, -ая, -ае (да 2, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

podstawa

podstaw|a

ж.

1. аснова;

~a trójkąta — аснова трохкутніка (трохвугольніка);

2. падстава; прычына;

nie bez ~y — не без прычыны;

na jakiej ~ie — на якой падставе;

3. тэх. станіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

foundation [faʊnˈdeɪʃn] n.

1. заснава́нне

2. фонд;

the Ford Foundation фонд Фо́рда

3. асно́ва, ба́зіс;

the foundation stone краевуго́льны ка́мень

4. pl. foundations падму́рак, фунда́мент;

lay the foundations закла́дваць асно́ву/фунда́мент

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)