tło

н.

1. фон; тло;

tło obrazu — фон карціны;

na tle zabudowań — на фоне будынкаў;

na niebieskim tle — на блакітным фоне;

2. глеба; аснова;

konflikt na tle religijnym — канфлікт на рэлігійнай глебе;

3. аснова;

tło tkaniny тэкст. аснова тканіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pivot​1 [ˈpɪvət] n.

1. пункт апо́ры; асно́ва

2. асно́ўны пункт, цэнтр;

His sculpture provides the pivot of the whole exhibition. Яго скульптура з’яўляецца стрыжнем усёй выстаўкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падва́ліна ж.

1. буд. Lágerholz n -(e)s, -hölzer;

2. перан. кніжн. (аснова – часцей у мн.) Grúndsatz m -(e)s, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гіпербазі́ты

(ад гіпер- + гр. basis = аснова)

горныя пароды вулканічнага паходжання, з нязначным утрыманнем крэменякіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полібазі́т

(ад полі- + гр. basis = аснова)

мінерал класа сульфасолей шаравата-чорнага колеру; руда серабра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трагі́зм

(ад гр. tragikos = трагічны)

1) трагічная аснова мастацкага твора;

2) безвыходнасць, трагічнае становішча.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Únterlage

f -, -n

1) по́дсціл(ка)

2) падста́ўка

3) перан. асно́ва

4) pl да́ныя; дакумента́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГЕКСА́ЭДР

(ад гекса... + грэч. hedra аснова, грань),

мнагаграннік з 6 гранямі (напр., пяцівугольная піраміда). Правільны гексаэдр — куб. У крышталяграфіі адна з простых формаў кубічнай сістэмы.

т. 5, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

субстра́т

(лац. substratum)

1) аснова, на якой размешчана што-н. (напр. базальтавы с. зямной кары);

2) філас. агульная адзіная аснова якіх-н. з’яў;

3) элементы мовы папярэдняга насельніцтва дадзенай тэрыторыі, якія захаваліся ў мове прышэльцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кукаве́ркі ’галушкі’ (Жд. 2). Складанае слова. Першая аснова ўзыходзіць да кука 2 (гл.), якая формай нагадвае галушку. Другая аснова не выклікае пэўных асацыяцый. Ці не да вавёркі (гл.)? Магчыма, таксама кантамінацыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)