lay​1 [leɪ] adj. непрафесі́йны (пра чалавека, які не з’яўляецца спецыялістам, прафесіяналам у чым-н.);

The lay reader may find the book difficult. Неспецыялісту кніжка можа здацца складанай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vehement [ˈvi:əmənt] adj.

1. гара́чы; запа́льчывы; шалёны (пра чалавека);

a vehement spea ker тэмпера́ментны прамо́ўца

2. мо́цны; пары́вісты; гвалто́ўны;

a vehement protest бу́рны пратэ́ст;

vehement pains во́стрыя бо́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vinegar [ˈvɪnɪgə] n. во́цат;

double vinegar во́цатная эсэ́нцыя;

like vinegar кі́cлы (пра тон, твар чалавека і да т.п.)

♦

pour vinegar into the wounds ≅ сы́паць соль на ра́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weedy [ˈwi:di] adj.

1. заро́слы пустазе́ллем;

a small weedy lot малы́, заро́слы пустазе́ллем кава́лак зямлі́

2. кво́лы, сла́бы; мізэ́рны (пра чалавека, жывёліну);

a weedy young man худасо́чны юна́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verdúften

vi (s)

1) выдыха́цца; разм. зніка́ць

2) (тс. (sich))

разм. зніка́ць (пра чалавека)

verdúfte! — зні́кні!, вымята́йся!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vertrócknen

vi (s)

1)) засыха́ць

~ lássen* — засушы́ць, вы́сушыць

2) высыха́ць, схудне́ць (пра чалавека)

3) перан. зачарсцве́ць, ачарсцве́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dürr

a

1) сухі́

mit dürren Wórten — су́ха, рэ́зка

2) худы́ (пра чалавека)

3) по́сны (пра глебу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АНТРАПАФО́БЫ

[ад антрапа... + ...фоб(ы)],

расліны і жывёлы, якія не пераносяць змены ўмоў існавання пад уплывам дзейнасці чалавека, напр. адоніс, кавыль не церпяць узмоцненай пасьбы, касьбы.

т. 1, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пакапры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і пакапрызіць. З цягам часу.. [Булай] пачаў дазваляць сабе пакапрызнічаць, пакрычаць па чалавека без падставы. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўдзіку́н, ‑а, м.

1. Чалавек, які па свайму спосабу жыцця і духоўнаму развіццю блізкі да першабытнага чалавека.

2. перан. Малакультурны, неразвіты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)