Verbum

прасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Прастадушны чалавек.

|| памянш. прасцячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. прасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

прыстасава́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (пагард.).

Чалавек, які прыстасоўваецца да абставін, утойваючы свае сапраўдныя погляды.

|| ж. прыстасава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

псіхапа́т, -а, М -па́це, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з хворай псіхікай.

|| ж. псіхапа́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. псіхапа́цкі, -ая, -ае.

раке́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы ракетных войск.

2. Чалавек, які падае сігналы ракетамі (у 3 знач.).

|| ж. раке́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

ра́нены, -ая, -ае.

1. Які мае рану¹.

Р. салдат.

2. у знач. наз. ра́нены, -ага, м.; ра́неная, -ай, ж. Чалавек, які атрымаў раненне.

Аперыраваць раненага.

расчу́лены, -ая, -ае.

Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.

Расчулена (прысл.) дзякаваць.

Р. чалавек.

Р. голас.

|| наз. расчу́ленасць, -і, ж.

сіпа́ты, -ая, -ае.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.).

С. голас.

С. чалавек (з прыглушаным хрыплым голасам).

|| наз. сіпа́тасць, -і, ж.

слабасі́льны, -ая, -ае.

1. Са слабым здароўем, недастаткова дужы.

С. чалавек.

2. 3 невялікай магутнасцю (спец.).

С. матор.

|| наз. слабасі́лле, -я, н. (да 1 знач.).

суця́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| ж. суця́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. суця́жніцкі, -ая, -ае.

сяме́йны, -ая, -ае.

1. гл. сям’я.

2. Які мае сям’ю (у 1 знач.), не адзінокі.

С. чалавек.

3. Прызначаны для сям’і.

С. вечар у клубе.