ізгой назоўнік | мужчынскі род

  1. У Старажытнай Русі: чалавек, які страціў сувязь са сваёй сацыяльнай групай, напр. прыгонны селянін, які выкупіўся на волю, купец, які разарыўся.

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, ад якога ўсе адхіліліся, які страціў сваё становішча ў грамадстве, адшчапенец.

|| прыметнік: ізгойскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ва́рвар

(гр. barbaros = чужаземец)

1) некультурны чалавек (у старажытных грэкаў і рымлян — усякі чужаземец, чужы іх культуры);

2) грубы, жорсткі чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

niechluj

м. неахайны чалавек; няхлюй, шмаравоз, брудар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nierozgarnięty

неразвіты, някемлівы;

nierozgarnięty człowiek — неразвіты чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

obrzydliwiec

м. агідны (брыдкі) чалавек, агіднік, брыда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

megaloman

м. чалавек з маніяй вялікасці; мегаламан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chuchrak

м. разм. слабы (кволы) чалавек; слабак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

człeczyna

ж. бядак-чалавек, бедачына, гаротнік, небарака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ozdrowieniec

м. чалавек, які выздараўлівае (папраўляецца, ачуньвае)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pewniak

м. разм. надзейны чалавек; надзейная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)