Verbum

іго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Падушачка або скрыначка для захоўвання швейных іголак.

|| ж. іго́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

іго́льчасты, -ая, -ае.

Пакрыты вялікай колькасцю іголак (у 3 знач.).

І. кактус.

ігра́, -ы́, мн. ігры, іграў, ж.

1. Выкананне музычнага твора, сцэнічнай ролі.

Майстэрская ігра.

2. Хуткая змена, пералівы колераў, святла і пад.

І. фарбаў.

3. Тое, што і гульня (у 2 знач.).

Спартыўныя ігры.

Азартная і.

4. Тайныя задумы, наўмысныя дзеянні, інтрыгі.

Разгадаць біржавую ігру.

|| прым. ігравы́, -а́я, -о́е і ігра́льны, -ая, -ае.

Ігравыя формы навучання.

Ігральны бізнес.

ігра́ць і граць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што на чым і без дап. Выконваць (музычны твор, п’есу на сцэне, ролю і інш.).

І. на акардэоне.

І. ролю партызана.

2. на чым, у чым. Блішчаць, пералівацца рознымі колерамі, быць у руху, змяняцца (пра ўсмешку і пад.).

Усмешка іграе на твары.

3. Тое, што і гуляць (у 2 знач.).

І. у хакей.

4. перан. Быць у бадзёрым, узбуджаным стане (пра пачуцці, уяўленні і пад.).

Кроў іграе.

◊

Іграць на нервах (разм., неадабр.) — гнявіць, нерваваць каго-н.

Іграць у адну дудку (разм., неадабр.) — быць заадно з кім-н.

|| зак. сыгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; сы́граны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. ігра́, -ы́, мн. ігры, іграў, ж. і ігра́нне, -я, н. (да 1 знач.).

І. на цымбалах.

ігро́к, іграка́, мн. ігракі́, іграко́ў, м.

1. Удзельнік якой-н. ігры (спартыўнай, картачнай і інш.).

І. у шахматы.

Заўзяты і.

2. Выканаўца (разм.).

ігру́ша гл. груша.

ігру́шавы гл. груша.

ігрушападо́бны гл. грушападобны.

ігры́шча, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Збор моладзі для гульняў, танцаў і іншых забаў.

Спраўляць ігрышчы.

і́грэк, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: абазначэнне (лацінскай літарай «у») невядомай ці пераменнай велічыні.