срэбралю́б, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які вызначаецца срэбралюбствам, карысталюбівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фон-баро́н, ‑а, м.

Разм. іран. Фанабэрысты, пагардлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

французама́н, ‑а, м.

Чалавек, які празмерна захапляецца ўсім французскім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

членашко́днік, ‑а, м.

Чалавек, які зрабіў членашкодніцтва. Пакаранне членашкодніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіле́птык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на эпілепсію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туля́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑лязе, Т ‑ай (‑аю), ж.

1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэчы; бадзяга. А туляга, як вядома, чалавек, які туляецца, увесь час хаваецца, каб быць непрыкметным. Сабалеўскі. Шыраеўскія дзядзькі і да гэтага бачылі, што Чубар не проста туляга, а чалавек са зброяй, значыць, мае калі не ўладу, то дачыненне да нечага вельмі важнага. Чыгрынаў.

2. Разм. Баязлівец, нерашучы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вахла́к, ‑а, м.

Пагард. лаянк. Нерастаропны, прастакаваты чалавек. Пан абняў прэлата і разгладзіў вусы: — Чокнемся? Не ўсе ж тут вахлакі і трусы. Бажко. // Неахайны з выгляду чалавек. Хадзіць вахлаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

man​2 [mæn] v.

1. укамплекто́ўваць (персаналам);

The ship is manned by a crew of 30. Каманду карабля складаюць 30 чалавек.

2. абслуго́ўваць (абсталяванне);

the first manned spaceship пе́ршы касмі́чны карабе́ль, які́м кірава́ў чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нелюдзі́мы, -ая, -ае.

1. Пануры, дзіклівы, які пазбягае людзей, аддае перавагу адзіноце.

Н. чалавек.

2. Бязлюдны, пустынны.

Н. лес.

|| наз. нелюдзі́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўжы́ўчывы, -ая, -ае.

Які дрэнна ўжываецца, ладзіць з іншымі людзьмі, а таксама ўласцівы такому чалавеку.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. няўжы́ўчывасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)