нягрэ́блівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца грэблівасцю. Нягрэблівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нату́ршчык, ‑а, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаві́снік, ‑а, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праўдалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць праўду; праўдзівы. Праўдалюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амара́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены маралі. Амаральны чалавек. Амаральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўча́р, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае авечак; авечы пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педэра́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які займаецца педэрастыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліяма́н, ‑а, м.

Чалавек, які захапляецца кнігамі, збіраннем іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карысталюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і карыслівы. Карысталюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маля́рык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на малярыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)