ушча́ць
‘пачаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узачну́ |
узачнё́м |
| 2-я ас. |
узачне́ш |
узачняце́ |
| 3-я ас. |
узачне́ |
узачну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
ушча́ў |
ушчалі́ |
| ж. |
ушчала́ |
| н. |
ушчало́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узачні́ |
узачні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ушча́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хла́мнуць
‘праглынуць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хла́мну |
хла́мнем |
| 2-я ас. |
хла́мнеш |
хла́мнеце |
| 3-я ас. |
хла́мне |
хла́мнуць |
| Прошлы час |
| м. |
хла́мнуў |
хла́мнулі |
| ж. |
хла́мнула |
| н. |
хла́мнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хла́мні |
хла́мніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
хла́мнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хлю́ндрыць
‘пэцкаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хлю́ндру |
хлю́ндрым |
| 2-я ас. |
хлю́ндрыш |
хлю́ндрыце |
| 3-я ас. |
хлю́ндрыць |
хлю́ндраць |
| Прошлы час |
| м. |
хлю́ндрыў |
хлю́ндрылі |
| ж. |
хлю́ндрыла |
| н. |
хлю́ндрыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хлю́ндры |
хлю́ндрыце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
хлю́ндрачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чуба́хаць
‘кідаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чуба́хаю |
чуба́хаем |
| 2-я ас. |
чуба́хаеш |
чуба́хаеце |
| 3-я ас. |
чуба́хае |
чуба́хаюць |
| Прошлы час |
| м. |
чуба́хаў |
чуба́халі |
| ж. |
чуба́хала |
| н. |
чуба́хала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
чуба́хай |
чуба́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
чуба́хаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шва́біць
‘швабіць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шва́блю |
шва́бім |
| 2-я ас. |
шва́біш |
шва́біце |
| 3-я ас. |
шва́біць |
шва́бяць |
| Прошлы час |
| м. |
шва́біў |
шва́білі |
| ж. |
шва́біла |
| н. |
шва́біла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шва́б |
шва́бце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
шва́бячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шмульга́ць
‘церці што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шмульга́ю |
шмульга́ем |
| 2-я ас. |
шмульга́еш |
шмульга́еце |
| 3-я ас. |
шмульга́е |
шмульга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
шмульга́ў |
шмульга́лі |
| ж. |
шмульга́ла |
| н. |
шмульга́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шмульга́й |
шмульга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
шмульга́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штудыява́ць
‘штудзіраваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
штудыю́ю |
штудыю́ем |
| 2-я ас. |
штудыю́еш |
штудыю́еце |
| 3-я ас. |
штудыю́е |
штудыю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
штудыява́ў |
штудыява́лі |
| ж. |
штудыява́ла |
| н. |
штудыява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
штудыю́й |
штудыю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
штудыю́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гора́зд прост., в знач. сказ. зда́тны;
гора́зд на что (что де́лать) зда́тны на што (што рабі́ць);
◊
кто во что гора́зд хто як папа́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вя́жущий
1. прич. які́ (што) вя́жа; які́ (што) ро́біць; см. вяза́ть;
2. прил. (о веществе) вя́жучы; (о вкусе) да́ўкі;
вя́жущие материа́лы вя́жучыя матэрыя́лы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
торжеству́ющий
1. прич. які́ (што) святку́е; які́ (што) трыумфу́е;
2. прил. (исполненный превосходства) перамо́жны, по́ўны ра́дасці (трыу́мфу);
торжеству́ющий взгляд перамо́жны (по́ўны ра́дасці) по́гляд.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)