незачэ́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Тое, што і недатыка. — Адкуль вы ўзяліся такая? Гм... — ён [камендант] яўна падбіраў патрэбнае слова. — Ну, як бы сказаць? Суровая... незачэпа такая? Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прае́нчыць, ‑чу, ‑чыю, ‑чыць; зак.
1. Абазвацца енкам. // што і без дап. Сказаць з енкам. Калі пад Міканорам-злодзеем прагучала знянацку «стой», ён вымавіў, хутчэй «праенчыў» толькі адно слова — «А бра-а-тачка!». Каваленка.
2. Паенчыць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапу́шчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прапусціць.
2. у знач. прым. Які прапусцілі. Прапушчанае слова. Прапушчаны мяч. Колькасць прапушчаных урокаў.
3. у знач. наз. прапу́шчанае, ‑ага, н. Тое, што ўпушчана. Да зімовых канікул .. [Грыша] нагнаў прапушчанае. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узрыўча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Разм. Выбуховае рэчыва. Дзяўчаты шчасліва вярталіся, прыносячы з-за Дняпра .. новыя шашкі ўзрыўчаткі. Брыль. Згадаю я ўсіх вас пайменна, Для кожнага слова знайду, З кім лавы бурылі адменна, Крышылі ўзрыўчаткай руду. Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
часці́ца, ‑ы, ж.
1. У граматыцы — службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.
2. Спец. Элементарная частка ў складзе якога‑н. рэчыва. Электроны — найдрабнейшыя часціцы матэрыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стамато́лаг
(ад гр. stoma, -atos = рот + logos = слова, вучэнне)
спецыяліст, які вывучае захворванні органаў поласці рота (зубоў, сківіц і інш.); параўн. дантыст.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
друкава́ны
1. прич. печа́танный;
2. прил. печа́тный;
~нае сло́ва — печа́тное сло́во;
~ныя лі́тары — печа́тные бу́квы;
~ныя варыя́нты ве́рша — печа́тные вариа́нты стихотворе́ния;
○ д. а́ркуш — печа́тный лист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
безумо́ўна прысл
1. únbedingt, völlig absolút;
безумо́ўна сумле́нны чалаве́к ein durch und durch éhrlicher Mensch;
2. пабочн. слова (вядома, безумоўна) zwéifellos, natürlich, sícherlich
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нецэнзу́рна прысл, нецэнзу́рны
1. zensúrwidrig;
2. (непрыстойны) únanständig, obszön;
нецэнзу́рнае сло́ва ein geméiner [obszöner] Áusdruck; ein dérbes Wort;
нецэнзу́рна ла́яцца wie ein Lándsknecht flúchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
акрафані́я
(ад акра- + -фанія)
складанаскарочаныя словы з пачатковых літар словазлучэння, якія чытаюцца не па назвах літар, а як звычайнае слова (напр. загс, нэп).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)