◎ Печатарнік ’сакратар, які прыкладвае пячаткі’ (Нас.). У выніку кантамінацыі польск.pieczątarz і ўсх.-слав.печатник, параўн. стараж.-рус.печаппшкь ’службовая асоба, якая захоўвае пячаць і прыкладвае яе’ (1284 г.)·
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
клерк
(фр. clerc, англ. clerc, ад п.-лац. clericus = духоўная асоба)
1) духоўная асоба ў сярэдневяковай Францыі і Англіі;
2) канторскі служачы ў некаторых краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
статы́ст
(іт. statista)
1) асоба, якая на сцэне выконвае пабочныя ролі без слоў;
2) перан.асоба, якая пасіўна, па чужой указцы ўдзельнічае ў чым-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
суперінтэндэ́нт
(лац. superintendens, -ntis = вярхоўны наглядчык)
1) асоба, якая стаіць на чале пратэстанцкай царкоўнай акругі;
2) службовая асоба ў ЗША, якая ўзначальвае дэпартамент народнай адукацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цэ́нзар
(лац. censor)
1) службовая асоба ў Стараж. Рыме, якая сачыла за паступленнем падаткаў, перыядычна праводзіла перапісы маёмасці;
2) службовая асоба, якая ажыццяўляе цэнзуру 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ляпе́нь ’праснак’ (Гарэц., шкл., Мат. Маг.), ля́пінь (Нік., Оч. 1, Шн. 3), чэш.lepeň, серб.-харв.лѐпиња ’тс’. Да ляпі́ць (гл.). Сюды ж пераноснае ляпе́нь ’няздатная, нязграбная асоба’ (Юрч. Вытв.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ска́рбнік ‘захавальнік або распарадчык скарбу, казны’ (Гарэц., Байк. і Некр.), ‘прызначаная асоба для збору і захавання фінансавых сродкаў’ (Ласт.), ‘кладаўшчык’ (Барад.). З польск.skarbnik < skarb ‘скарб’; гл. Кюнэ, Poln., 96.