інтэлігент назоўнік | мужчынскі род

Асоба, якая належыць да інтэлігенцыі; інтэлігентны чалавек.

|| жаночы род: інтэлігентка.

|| прыметнік: інтэлігенцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абаротлівы прыметнік | размоўнае

Умелы, энергічны, лоўкі ў вядзенні спраў для ўласнай карысці.

  • А. чалавек.

|| назоўнік: абаротлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вернік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які верыць у існаванне Бога; веруючы.

|| жаночы род: верніца.

|| прыметнік: верніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ветлівы прыметнік

Ласкавы, далікатны, поўны прыязнасці, добразычлівасці.

  • В. чалавек.
  • Ветлівае абыходжанне.
  • Ветліва (прыслоўе) папрасіць.

|| назоўнік: ветлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вытрыманы прыметнік

  1. Строга паслядоўны, устойлівы.

    • В. стыль дэкарацый.

  2. Які ўмее валодаць сабой.

    • В. чалавек.

|| назоўнік: вытрыманасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

выхаваны прыметнік

Які выдзяляецца добрым выхаваннем, умее добра паводзіць сябе.

  • Выхаваныя дзеці.
  • В. чалавек.

|| назоўнік: выхаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дабрак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Добры чалавек.

  • Ён д. па натуры.

|| жаночы род: дабрачка.

|| прыметнік: дабрацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзяляга назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | неадабральнае

Чалавек, заклапочаны толькі такімі справамі, якія прыносяць найбліжэйшую асабістую выгаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

душэўны прыметнік

  1. гл. душа.

  2. Поўны шчырай прыязнасці.

    • Д. чалавек.
    • Душэўна (прыслоўе) гутарылі цэлы вечар

|| назоўнік: душэўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэгенерат назоўнік | мужчынскі род

Чалавек з адзнакамі псіхічнага або фізічнага выраджэння.

|| жаночы род: дэгенератка.

|| прыметнік: дэгенерацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)