арганаге́ны

(ад орган + -ген)

хімічныя элементы, неабходныя для жыццядзейнасці жывых арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гемацы́ты

(ад гема- + -цыты)

клетачныя элементы крыві (эрытрацыты, лейкацыты, трамбацыты, амёбацыты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дызасацыя́цыя

(ад дыз- + асацыяцыя)

псіх. распад асацыяцыі на яе састаўныя элементы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парто́ны

(ад лац. pars, -rtis = частка)

гіпатэтычныя часцінкі, элементы структуры адронаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

groteska

grotesk|a

ж. літ., маст. гратэск;

elementy ~i w dziele — элементы гратэску ў творы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

групава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; незак., каго-што.

Аб’ядноўваць у групу (групы); размяшчаць групай (групамі). Групаваць хімічныя элементы. □ — Хто вам даваў такія ўстаноўкі — па шэсць ячэек ствараць у адной вёсцы і групаваць па шаснаццаць чалавек у ячэйку? Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спекуляцы́йны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да спекуляцыі ​1 (у 1 знач.); заснаваны на спекуляцыі. Спекуляцыйны гандаль.

2. Які займаецца спекуляцыяй; спекулянцкі. Спекуляцыйныя элементы.

спекуляцы́йны ​2, ‑ая, ‑ае.

Пабудаваны на спекуляцыі ​2; абстрактны. Спекуляцыйная філасофія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элеме́нт

(лац. elementum = стыхія, першапачатковае рэчыва)

1) простае рэчыва, якое хімічнымі спосабамі ўжо нельга раскласці на больш дробныя;

2) састаўная частка чаго-н.; дэталь якога-н. механізма;

3) доля чаго-н. у чым-н. (напр. усходнія элементы ў паэзіі);

4) член сацыяльнай групы (напр. прагрэсіўныя элементы грамадства, злачынныя элементы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпісо́мы

(ад эпі- + сома)

генетычныя элементы, здольныя да самастойнага размнажэння ў цытаплазме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атрэ́п’е, ‑я, н., зб.

1. Адыходы, якія атрымліваюцца пры трапанні лёну, пянькі.

2. Старое, зношанае адзенне; лахманы. Хадзіць у атрэп’і.

3. перан. Элементы грамадства, якія дайшлі да маральнага разлажэння; падонкі. [Арцыховіч:] — Ды што з гэтым белагвардзейскім атрэп’ем гаварыць! Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)