гардэро́б

(фр. garderobe)

1) памяшканне ў грамадскім будынку для захоўвання верхняга адзення наведвальнікаў;

2) шафа для адзення;

3) увесь набор адзення аднаго чалавека (напр. г. артысткі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кні́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кнігі (у 1 знач.), звязаны з кнігай. Кніжны гандаль. Кніжная вокладка. // Прызначаны для кніг. Кніжная шафа. Кніжная паліца. // Які гандлюе кнігамі. Кніжны кіёск. Кніжны магазін.

2. Пачэрпнуты з кніг, не падмацаваны жыццёвым вопытам. Кніжныя веды. Кніжная мудрасць.

3. Характэрны для пісьмовага літаратурнага тэксту. Кніжны выраз. Кніжная мова. Кніжны стыль.

•••

Кніжная палата гл. палата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гардэро́б м

1. (шафа) Garderóbe f -, -n, Kléiderschrank m -(e)s, -schränke;

2. (памяшканне) Garderóbe f -, -n, Kléiderablage f -, -n;

3. (адзенне) Kléidung f -, -en, Garderóbe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буфе́т

(фр. buffet)

1) месца для продажу закусак, напіткаў ва ўстановах, у тэатрах, на вакзалах, а таксама асобная стойка ў сталовых, рэстаранах;

2) шафа для пасуды, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

gablota

ж.

1. вітрына (шафа);

gablota z wypchanymi zwierzętami — вітрына з чучаламі звяроў;

2. разм. вялікі легкавы аўтамабіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вітры́на ж

1. (акно ў магазіне) Scháufenster n -s, -;

2. (зашклёная шафа) Vitríne [vi-] f -, -n; Scháukasten m -s, -kästen (для аб’яў, газет);

музе́йная вітры́на Muséumsvitrine [-vi-] f;

вы́ставачная вітры́на Áusstellungsvitrine f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

console

I [kənˈsoʊl]

v.t.

1) суцяша́ць; супако́йваць

2) разважа́ць (го́ра, сму́так)

II [ˈkɑ:nsoʊl]

n.

1) ша́фа, кансо́ль f.

2) Archit. вы́ступ у сьцяне́, падпо́рка f. (пад карні́з, балько́н)

3) прыбо́рная до́шка, кантро́льная панэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

халадзі́льнік, ‑а, м.

1. Спецыяльнае збудаванне, памяшканне з паніжанай тэмпературай для захоўвання або перавозкі прадуктаў, якія хутка псуюцца. Вагон-халадзільнік. □ Крыху далей, на другім баку пасёлка, на ўзгорку пад соснамі знаходзіцца рыбакансервавы завод. Побач з ім высіцца белы будынак халадзільніка. В. Вольскі. // Шафа з халадзільнай устаноўкай. Маці вынесла ў тазе на балкон сала, масла і прыкрыла газетай. — Не трэба і халадзільніка, — радавалася яна. — Заўсёды свежае будзе. Даніленка.

2. Частка машыны, спецыяльнае прыстасаванне для ахаладжэння чаго‑н. Халадзільнік паравой машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфе́т м

1. (шафа) Büffet [-´fe:] n -(e)s, -e, Geschírrschrank m -(e)s, -schränke; Ánrichte f -, -n (сервант);

2. (стойка) Büffet n, Schánktisch m -(e)s, -e;

3. (закусачная) Ímbissstube f -, -n, Schnéllbüfett n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

biblioteka

bibliotek|a

ж.

1. бібліятэка;

~a Narodowa — Нацыянальная бібліятэка;

wypożyczać książki z ~i — браць кнігі ў бібліятэцы;

2. кніжная шафа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)