фра́нцый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да шчолачных металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фтор, ‑у, м.

Хімічны элемент — бледнажоўты ядавіты газ з рэзкім пахам.

[Ад грэч. phthoros — гібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бор², -у, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у склад многіх мінералаў.

|| прым. бо́рны, -ая, -ае.

○

Борная кіслата — хімічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое ўжыв. ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крыпто́н, -у, м.

Хімічны элемент, інертны газ без колеру і паху, які прымяняецца ў электрычных лямпах і рэкламных трубках і дае чысты белы колер.

|| прым. крыпто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

plant​3 [plɑ:nt] n.

1. заво́д; фа́брыка;

a huge chemical plant вялі́кі хімі́чны заво́д;

a power plant электраста́нцыя

2. машы́ны, абсталява́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́трый, ‑ю, м.

Спец. Хімічны элемент, які належыць да групы рэдказямельных элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кванто́метр, ‑а, м.

Прыбор, які аналізуе хімічны састаў аб’екта па яго выпраменьванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́мній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у састаў большасці горных народ.

[Ад грэч. krēmnos — скала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курчато́вій, ‑ю, м.

Штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент з атамным нумарам 104.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кю́рый, ‑ю, м.

Штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент з атамным нумарам 96.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)