фата́рый, ‑я, м.

Спец. Святлолячэбны кабінет для правядзення групавога светлавога і цеплавога абпраменьвання лячэбнага і прафілактычнага характару.

[Ад грэч. phōs, phōtos — святло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

softness

[ˈsɔftnəs]

n.

мя́ккасьць f.; лаго́да f., лаго́днасьць; даліка́тнасьць; сла́басьць f. (хара́ктару)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

denationalize

[,di:ˈnæʃənəlaɪz]

v.t.

1) пазбаўля́ць нацыяна́льных право́ў, хара́ктару

2) дэнацыяналізава́ць (інду́стрыю, ба́нкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

на́мысел, ‑слу, м.

Тайны намер, задума (часцей адмоўнага характару). Знаць намысел ворага — сіла: Тады не налучыць бяда. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станаўле́нне, ‑я, н.

Набыццё пэўных прыкмет і форм у працэсе развіцця; фарміраванне. Станаўленне характару. Станаўленне сусветнай сістэмы сацыялізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фабліо́, нескл., н.

Народны жанр сярэдневяковай французскай літаратуры: невялікае вершаванае або празаічнае апавяданне, пераважна гумарыстычнага або бытавога характару.

[Фр. fabliau ад лац. fabula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юрыдыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Наданне прававога характару якім‑н. фактам, адносінам; перабольшанае падкрэсліванне юрыдычнага боку якога‑н. пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Памяць»,

шматтомнае выданне энцыклапедычнага характару.

т. 12, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

неўваро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Непаваротлівы; марудны. Быў гэта чалавек неўвароткі, вельмі марудны ў рухах, па характару пануры, маўклівы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сана́та, -ы, ДМ -на́це, мн. -ы, -на́т, ж.

Музычны твор для аднаго або некалькіх інструментаў, які складаецца з трох або чатырох кантрастуючых частак рознага характару і тэмпу, адна з якіх мае форму санатнага алегра.

С.

Бетховена.

|| прым. сана́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)