вузкаспецыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжываецца, мае пашырэнне ў адной якой‑н. вузкай спецыяльнасці. Вузкаспецыяльны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранці́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каранціну, звязаны з ім. Каранцінны тэрмін. Каранцінныя мерапрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неплаце́ж, ‑цяжу, м.

Неўнясенне ў тэрмін грошай, якія падлягаюць выплаце; нявыплата. Неплацеж па гандлёвых абавязацельствах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ня, ‑і, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін узятых на сябе або ўстаноўленых законам абавязацельстваў.

[Лац. poena — пакаранне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expiry [ɪkˈspaɪəri] n. заканчэ́нне тэ́рміну;

an expiry date тэ́рмін заканчэ́ння го́днасці (дакумента)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mónatsfrist

f - ме́сячны тэ́рмін

bínnen ~ — на праця́гу ме́сяца, у ме́сячны тэ́рмін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гаранты́йны, ‑ая, ‑ае.

Які заключае ў сабе гарантыю, з’яўляецца гарантыяй. Гарантыйнае пісьмо. // Прадугледжаны гарантыяй. Гарантыйны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралангава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго‑н. Пралангаваць дагавор.

[Ад лац. prolongare — падаўжаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Прапусціць устаноўлены тэрмін чаго‑н. Пратэрмінаваць пасведчанне. Пратэрмінаваць дзень ад’езду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)