стаж, -у, м.

1. Працягласць дзейнасці ў якой-н. галіне.

Працоўны с.

2. Тэрмін, на працягу якога чалавек працуе для набыцця практычнага вопыту па сваёй спецыяльнасці.

Праходзіць выпрабавальны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

do time, serve time

informal

адбыва́ць тэ́рмін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неплаце́ж, ‑цяжу, м.

Неўнясенне ў тэрмін грошай, якія падлягаюць выплаце; нявыплата. Неплацеж па гандлёвых абавязацельствах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ня, ‑і, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін узятых на сябе або ўстаноўленых законам абавязацельстваў.

[Лац. poena — пакаранне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранці́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каранціну, звязаны з ім. Каранцінны тэрмін. Каранцінныя мерапрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкаспецыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжываецца, мае пашырэнне ў адной якой‑н. вузкай спецыяльнасці. Вузкаспецыяльны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expiry [ɪkˈspaɪəri] n. заканчэ́нне тэ́рміну;

an expiry date тэ́рмін заканчэ́ння го́днасці (дакумента)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mónatsfrist

f - ме́сячны тэ́рмін

bínnen ~ — на праця́гу ме́сяца, у ме́сячны тэ́рмін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пратэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Прапусціць устаноўлены тэрмін чаго‑н. Пратэрмінаваць пасведчанне. Пратэрмінаваць дзень ад’езду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)