Ру́ра ’труба’ (Цых.), ру́рка ’цыліндрычная трубка’ (Нас.), ’трубка, люлька’ (Сцяшк.). Запазычана з польск. rura, rurka, што адпавядаюць сучаснаму нямецкаму Rohr або Röhre ’труба’ (Брукнер, 469). Сюды ж рурцэ́нґі ’разнавіднасць абцугоў’: рурцэнґамі можна трупку закруціць (нясвіж., Нар. словатв.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свёрток

1. (трубка) скру́так, -тка м.;

2. (пакет) паке́т, -та м., паку́нак, -нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́даў

1. (принадлежащий старику) старика́, де́да, де́душки, де́дов, де́душкин;

~дава лю́лька — де́дова (де́душкина) тру́бка; тру́бка де́да (де́душки);

2. (принадлежащий отцу матери или отца) де́душкин, де́дов, де́душки, де́да;

дз. уну́чак — де́душкин (де́дов) вну́чек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

receiver [rɪˈsi:və] n.

1. тэлефо́нная тру́бка, слу́хаўка;

pick up/lift a receiver падня́ць тру́бку

2. ра́дыё- або́ тэлепрыёмнік

3. атрыма́льнік

4. ску́пшчык кра́дзенага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Слуха́ўкі ‘навушнікі’ (Скарбы). З польск. słuchawki ‘тс’, słuchawka ‘тэлефонная трубка’. Параўн. сучаснае разм. слу́хаўка ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Hörer

m -s, -

1) слуха́ч

2) тру́бка (тэлефо́на)

3) наву́шнікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кінеско́п

(ад гр. kinesis = рух + skopeo = назіраю)

прыёмная электронна-прамянёвая трубка тэлевізара, якая ператварае электрычныя сігналы ў адлюстраванне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ЗАСЦЕРАГА́ЛЬНІК электрычны,

прыстасаванне для аховы эл. праводкі, прылад, апаратаў, электрарухавікоў ад перагрэву пры кароткіх замыканнях і перагрузках. Складаецца з ізаляцыйнага корпуса (трубка або патрон) і плаўкай устаўкі (дрот або пласцінка, якія ад празмернага току плавяцца і разрываюць эл. ланцуг). Бываюць адкрытыя (устаўка размешчана звонку корпуса) і закрытыя, трубчастыя і пробкавыя (разьбовыя). У сілавых устаноўках З. замяняюцца больш дакладнымі аўтам. выключальнікамі.

Засцерагальнікі электрычныя: а — трубчасты (1 — плаўкі элемент, 2 — ізаляцыйная трубка, 3 — кантактавыя спружыны); б — пробкавы (1 — дрот з легкаплаўкага металу; 2 — пробка; 3 — металічны патрон; стрэлкі паказваюць напрамак працякання току).

т. 7, с. 6

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

папяро́снік, ‑а, м.

1. Той, хто вырабляе папяросы або гандлюе імі.

2. Невялікая трубка, у якую ўстаўляюцца папяросы, цыгарэты; муштук. Карпусь выпускаў з масянжовага папяросніка.. стружкі сіва-сіняга дыму. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстанцы́йны Fern-; férnbetätigt; férngelenkt, férngesteuert;

дыстанцы́йнае кірава́нне Férnbedienung f -, Férnsteuerung f -;

дыстанцы́йная тру́бка вайск. Zéitzünder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)