Сухаве́ршнік ’дзяцел’ (Мат. Гом.). Відаць, ад сухаве́рх ’дрэва з засохлым верхам’, сухаве́рхі ’які мае сухі верх (пра дрэва)’ (Сл. ПЗБ), што да сухі і верх ’верхавіна’. Параўн. іншую назву сухарык, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sáftlos

a

1) без со́ку, сухі́

2) вя́лы (пра чалавека)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Прысу́шны ’засушлівы’ (ТС). Да сухі́, сушы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prowiant, ~u

м. правіянт; прадукты; харчы;

suchy prowiant — сухі паёк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арга́л

(манг. argal)

сухі кізяк, які выкарыстоўваецца як паліва ў бязлесных мясцовасцях Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

succulent

[ˈsʌkjələnt]

adj.

1) сакаўны́, сакаві́ты

2) Figur. сакаві́ты (пра стыль), не сухі́

3) мясі́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сухашчэ́лепы ’вельмі худы’ (ТС). Да сухі і шчэ́лепы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

matter-of-fact [ˌmætərəvˈfækt] adj. абыя́кавы, раўнаду́шны, які́ не выка́звае нія́кіх эмо́цый, пачу́ццяў (у размове пра што-н. хвалюючае, страшнае, непрыемнае); сухі́; празаі́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

arid [ˈærɪd] adj.

1. сухі́; перасо́хлы; засу́шлівы (пра зямлю, клімат);

arid deserts бязво́дныя пусты́ні/пустэ́льні

2. неціка́вы; ну́дны;

an arid discussion неціка́вая дыску́сія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жыгу́н Сухі, цякучы, вельмі тонкі пясок (Тал. Мядзв.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)