карале́ўства, ‑а, н.

1. Манархічная дзяржава, на чале якой стаіць кароль (у 1 знач.).

2. Дзейнасць, праўленне караля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесніко́ў, ‑ова.

Які належыць лесніку. Між глыбокіх снягоў, Дзе лес глуха шуміць, Ціхі дом леснікоў Адзінока стаіць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стылаба́т, ‑а, М ‑баце, м.

У архітэктуры — ніжняя частка будынка, фундамент, на якім стаіць адна або некалькі калон.

[Грэч. stylobatēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

preceding

[prɪˈsi:dɪŋ]

adj.

1) апераджа́льны; які́ стаі́ць, ідзе́ перад кім-чым

2) папярэ́дні

the preceding page — папярэ́дняя бачы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

upright

[ˈʌpraɪt]

1.

adj.

1) які́ стаі́ць про́ста ўве́рх; про́сты

2) до́бры, сумле́нны

2.

adv.

стаўма́, старчма́, старчако́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ме́льнік, ‑а, м.

Тое, што і млынар. [Аканом:] — У мяне млын стаіць. Мельнік памёр. Бярыся, калі хочаш, малоць. Умееш? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прада, прыназ. з Т.

Тое, што і прад у спалучэнні прада мной (мною). Раптам — стаіць [дзяўчынка] прада мною сама. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Náchsatz

m -es, -sätze лінгв. дада́ны сказ, які́ стаі́ць пасля́ гало́ўнага ска́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábseitig

a

1) адда́лены, які́ стаі́ць убаку́

2) дзі́ўны

3) фальшы́вы, памылко́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

посереди́не

1. нареч. пасярэ́дзіне;

2. предлог с род. пасяро́д (чаго), пасярэ́дзіне (чаго);

посереди́не ко́мнаты стои́т стол пасяро́д (пасярэ́дзіне) пако́я стаі́ць стол.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)