Стаўля́ць ‘ставіць вялікую колькасць’ (ТСБМ). Дзеяслоў утвораны ад асновы 1 ас. адз. л. цяп. часу дзеяслова ставіць, стаўлю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vocalise

[ˈvoʊkəlaɪz]

v.

ста́віць го́лас

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

statuíeren

vt ста́віць, устана́ўліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

sygnować

незак. ставіць свой подпіс; падпісваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

састарэ́цца, ‑эюся, ‑эешся, ‑эецца; зак.

Тое, што і састарэць. [Порхаўка:] — Састарэўся [я] нежанатым. Гурскі. [Лявон:] Дзедава хата састарэлася,.. трэ было новую ставіць... Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягнастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Паставіць (ставіць) дыягназ.

Д. хваробу.

2. Устанавіць (устанаўліваць) тэхнічны стан машын, механізмаў.

|| наз. дыягнастава́нне, -я, н. і дыягно́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Дыягнаставанне хваробы.

Тэхнічная дыягностыка.

Спецыяліст па дыягностыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

супрацьпаста́віць, -ста́ўлю, -ста́віш, -ста́віць; -ста́ўлены; зак., каго-што каму-чаму.

1. Параўнаць, паказаўшы розніцу, процілегласць прыкмет аднаго і другога.

С. вывады двух даследаванняў.

2. Процідзейнічаючы, накіраваць супраць каго-, чаго-н.

С. розум сіле.

|| незак. супрацьпастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. супрацьпастаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эпікурэ́ец, ‑рэйца, м.

1. Паслядоўнік эпікурэізму (у 1, 2 знач.).

2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістае задавальненне і асалоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alarm​2 [əˈlɑ:m] v.

1. трыво́жыць; хвалява́ць, непако́іць

2. ста́віць на сігналіза́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зада́ча ж., в разн. знач. зада́ча;

алгебраі́чная з. — алгебраи́ческая зада́ча;

ста́віць сваёй ~чай — ста́вить свое́й зада́чей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)