разбо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які лёгка разабраць, успрыняць на слых, зрокам і пад.; выразны. Разборлівы почырк.

2. Патрабавальны, строгі ў выбары або ацэнцы каго‑, чаго‑н. Больш разборлівыя танцоры, якім надакучыць прасіць прабачэння за штуршкі, пакідаюць залу з жалем, уздыхаючы: — Эх, нават і сёння не дадуць патанцаваць. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

преврати́ться ператвары́цца; (обратиться) перавярну́цца;

◊

преврати́ться в слух навастры́ць слых, натапы́рыць ву́шы, ува́жліва прыслу́хацца;

преврати́ться в зре́ние пача́ць угляда́цца;

преврати́ться во внима́ние зрабі́цца ве́льмі ўва́жлівым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schärfen

vt

1) вастры́ць, тачы́ць; наво́дзіць (брытву)

2) развіва́ць, удаскана́льваць (слых, зрок)

den Appetít ~ — раздражні́ць апеты́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

развучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., што.

Вывучыць, засвоіць што‑н. з мэтай далейшага паўтарэння, выканання. Развучыць народны танец. □ Суровы, баявы матыў гэтай незнаёмай песні мне вельмі спадабаўся, і я тут жа, на слых, развучыў яе на раллі. Хомчанка. — [Рыгорка] так хораша вершы чытае. Вось мы яму пра калгас наш даручым развучыць. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трупце́ць, ‑ціць; незак.

Разм. Утвараць глухі нячысты гук (пра надтрэснутую пасуду). — Моцная [міска], — сказала Парфеніха, — не трупціць. Баранавых. / у перан. ужыв. Кірэй падышоў да брата, страсянуў яго руку, прытуліў да сябе і моцна пастукаў яго па плячах, нібы прабуючы на слых, які гук выдае яго цела — Ці здаровае, ці не трупціць. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́рны

1. прил., в разн. знач. неве́рный;

н. чалаве́к — неве́рный челове́к;

н. слых — неве́рный слух;

~нае во́ка — неве́рный глаз;

2. в знач. сущ., рел., уст. неве́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Séhen

n -s зрок

ihm vergíng Hören und ~ — у яго́ адбі́ла слых і зрок, ён пераста́ў узва́жваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

géllen

vi прарэ́зліва гуча́ць

in den Óhren ~ — рэ́заць слых

die Óhren ~ ihm — у яго́ ў вуша́х звіні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абво́страны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвастрыць.

2. у знач. прым. Пра рысы твару — завостраны, з адзнакамі схуднеласці.

3. у знач. прым. Больш востры, чым звычайна; павышаны, узмоцнены (пра пачуцці, успрыманні і пад.). Абвостраны слых.

4. у знач. прым. Жорсткі, напружаны (аб якіх‑н. адносінах, супярэчнасцях). Абвостраная барацьба. Абвостраныя класавыя супярэчнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́шыць

1. гл радаваць;

2. (песціць зрок, слых і г. д.) ergötzen vt, erquícken vt, láben vt;

3. (забаўляць) ergötzen vt, belústigen vt; unterhálten* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)