трохмо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца трыма мовамі пастаянна як раўнапраўнымі, раўнацэннымі. Трохмоўны горад.

2. Напісаны, складзены на трох мовах. Трохмоўны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

HdWb.

= Handwörterbuch – настольны слоўнік, даведнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dictionary

[ˈdɪkʃəneri]

n., pl. -aries

сло́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мнагамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з людзей, што гавораць на некалькіх або многіх мовах.

2. Напісаны, укладзены на некалькіх мовах. Мнагамоўны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразеало́гія, -і, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае фразеалагізмы.

2. Сукупнасць фразеалагізмаў пэўнай мовы, асобнага твора, пісьменніка і пад.

Ф. твораў Я.

Коласа.

3. Прыгожыя, напышлівыя выразы, фразы.

|| прым. фразеалагі́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Ф. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«Лексікон» (энцыклапед. слоўнік) 11/465

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

словавытво́рны грам. Ábleitungs-;

словавытво́рны сло́ўнік nach Wórtfamili¦en ángeordnetes Wörterbuch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэрміналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тэрміналогіі, уласцівы ёй. Тэрміналагічная камісія. Тэрміналагічная лексіка.

2. Які аб’ядноўвае, змяшчае тэрміны ​2 (у 1 знач.). Тэрміналагічны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАЙКО́Ў Мікалай Якаўлевіч

(22.2.1889, г. Бежацк Цвярской вобл., Расія — пасля 1945),

бел. мовазнавец, педагог. З 1913 выкладаў у навуч. установах Мінска. У 1922—28 вучоны сакратар слоўнікавай камісіі Інбелкульта і Ін-та мовазнаўства АН Беларусі. У 1930 беспадстаўна арыштаваны, вызвалены з акадэмічнай пасады. Аўтар артыкулаў па педагогіцы, бел. л-ры, лексікаграфічных прац. Выдаў «Практычны расійска-беларускі слоўнік» (1924, з М.Гарэцкім), «Беларуска-расійскі слоўнік» (1925) і «Расійска-беларускі слоўнік» (1928, абодва з С.Некрашэвічам), «Практычны беларускі вайсковы слоўнік» (1927, з А.Бараноўскім).

т. 2, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мікрагласа́рый

(ад мікра- + гласарый)

слоўнік з адной вузкай галіны, напр. тэхнікі, навукі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)