nabrzmienie

н.

1. напуханне, разбуханне;

2. пухліна, уздуцце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́халь ’пухліна’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Хутчэй за ўсё, адваротны дэрыват ад пухліна, характэрны для поўначы Беларусі прадуктыўны суфікс ‑іна ўспрымаецца як паказчык адзінкавасці (параўн. топаль > топьліна ’адно дрэва таполі’), экспрэсіўнасці (параўн. горла > гьрляціна, асудж.) ці адцягненага дзеяння (параўн. ругань > руганіна), (гл. Крыўко, Нар. словатв., 152–165) і можа быць адкінуты. Гл. таксама пухло, пухнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schwulst

m -es, Schwülste пухлі́на, ацёк

2) пы́ха, пыхлі́васць, напы́шлівасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нары́ў, ‑рыва, м.

Гнойная пухліна на якой‑н. тканцы арганізма. Гнойны нарыў. Нарыў у горле. □ Нашы яшчэ спяць, толькі я ляжу, .. прыслухоўваючыся, як наспявае мой нарыў на руцэ, як ён пячэ і патузвае. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tuber

[ˈtu:bər]

n.

1) Bot. клу́бень -я m.

2) пухлі́на f., гуз -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дабрая́касны

1. (высокай якасці) von hóher Qualität; qulitatív, hóchwertig, éinwandfrei; gedíegen;

2. мед. gútartig;

дабрая́касная пухлі́на gútartige Geschwúlst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

га́нглій

(гр. ganglion = пухліна)

1) вузел нервовых клетак і валокнаў, акружаны злучальнатканкавай абалонкай;

2) невялікая пухліна са студзяністым змесцівам (кіста), якая развілася з сустаўнай сумкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tumor

[ˈtu:mər]

n.

1) пухлі́на f., ту́мар -у m.

2) апу́хласьць f., гуз -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

polyp

[ˈpɑ:ləp]

n.

1) Zool. палі́п -а m.

2) Med. пухлі́на f., палі́пы (у го́рле)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ендала́ ’вялікая нарасць або пухліна’ (ТСБМ); няясна. Магчыма, звязана з яндоўка, яндула (Яблонскіс). Параўн. яндоўка ’вялікі нос’. Аб балтыйскім паходжанні гэтай групы слоў гл. Лаўчутэ, 26.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)