ме́тад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Спосаб пазнання з’яў прыроды і грамадскага жыцця.
2. Прыём, сістэма прыёмаў у якой-н. галіне дзейнасці з мэтай пабудовы і абгрунтавання сістэмы ведаў.
Перадавыя метады вытворчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасі́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (уст.).
Асоба, якая звяртаецца з просьбай, з прашэннем да каго-н. ці куды-н.
Прыём прасіцеляў.
|| ж. прасі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.
|| прым. прасі́цельскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГІПЕ́РБАЛА
(ад грэч. hyperbolē перабольшанне),
мастацкі прыём, заснаваны на рэзкім перабольшанні асобных рыс чалавечага характару, уласцівасцей прадмета ці з’явы з мэтай завастрыць на іх увагу чытача. Пашырана ў фальклоры, асабліва ў казках і легендах. Гіпербалу часта выкарыстоўваюць у творах рамантычнай л-ры з мэтай стварэння незвычайных характараў і падзей, узмацнення іх маст. выразнасці. Процілеглы гіпербале стылістычны прыём — літота.
т. 5, с. 255
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
негасці́нны, ‑ая, ‑ае.
Які не вызначаецца гасціннасцю; няветлівы. Лабановіч прыгадаў нядаўні візіт да пісара Васількевіча і яго негасцінны прыём. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыймо́ — прапанаваны Станкевічам заменнік для прыём (гл.), які лічыцца русізмам, па тыпу пераймо́ (гл.) і пад. (Станкевіч, Зб. тв., 1, 59).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chwyt, ~u
м.
1. прыём;
2. хватка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
аксю́маран, ‑а, м.
Стылістычны прыём наўмыснага спалучэння слоў процілеглага сэнсу, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (белая варона, гаючы боль).
[Грэч. axýmoron — дасціпна-недарэчнае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антытэ́за, ‑ы, ж.
1. Процілегласць; проціпастаўленне. // Стылістычны прыём супастаўлення процілеглых або кантрасных паняццяў і вобразаў.
2. Спец. Тое, што і антытэзіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіпербалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
Выкарыстаць (выкарыстоўваць) гіпербалу як мастацкі прыём. Гіпербалізаваць камічнае. // Увогуле перабольшыць (перабольшваць). Гіпербалізаваць дасягненні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтарда́цыя, ‑і, ж.
Кампазіцыйны прыём у літаратурна-мастацкім творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і пад.
[Ад лац. retardatio — запавольванне, затрымка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)