манапо́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Выключнае права на вытворчасць або продаж чаго-н., а таксама выключнае права карыстання чым-н.

Дзяржаўная м.

2. Буйное капіталістычнае аб’яднанне, якое ўзнікла на падставе канцэнтрацыі вытворчасці і капіталу з мэтай панавання ў пэўнай галіне гаспадаркі і атрымання найбольшага прыбытку.

|| прым. манапалісты́чны, -ая, -ае і манапо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Манапалістычны капітал.

Манапольнае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ́мпінг

(англ. dumping = літар. скідванне)

продаж тавараў на замежным рынку па зніжаных цэнах з мэтай выцяснення канкурэнтаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўкцыён

(лац. auctio, -onis = павелічэнне)

публічны продаж, пры якім пакупніком становіцца той, хто дае за рэч найбольшую суму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камітэ́нт

(лац. committens, -ntis = які даручае)

асоба, якая даручае камісіянеру заключыць якую-н. здзелку (куплю, продаж і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прыватыза́цыя

(ад лац. privatus = прыватны)

перадача (продаж) дзяржаўных прадпрыемстваў, сродкаў транспарту, жылых будынкаў і г.д. у прыватную ўласнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Kolportage

[-'tʒə]

f -, -n про́даж з рук (кніг, газет); распаўсю́джанне чу́так, пагало́сак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sale

[seɪl]

n.

1)

а) про́даж -у m.

flowers on sale — кве́ткі на про́даж

б) ко́лькасьць прада́дзенага тава́ру

Today’s sales were larger than yesterday — Сёньня тава́ру прада́дзена больш, як учо́ра

2) збыт, по́пыт -у m.; ры́нак збы́ту

3) распро́даж

a sale on suits — распро́даж гарніту́раў (са зьні́жкамі)

4) про́даж з аўкцыёну

•

- for sale

- on sale

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przeciek, ~u

м.

1. цеча;

2. разм. продаж з-пад прылаўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паступі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. Павесці сябе пэўным чынам, зрабіць які-н. учынак.

П. высакародна.

2. Залічыцца куды-н.

П. ва ўніверсітэт.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паслаць па назначэнні (пра тое, што паведамляецца, перадаецца); быць дастаўленым куды-н.

Кніга паступіла ў продаж.

П. у шпіталь на лячэнне.

|| незак. паступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паступле́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

franchise

[ˈfræntʃaɪz]

n.

1) прывіле́й -ю, пра́ва нада́дзенае ўра́дам

2) пра́ва галасава́нья

3) прывіле́й на про́даж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)