unvarnished [ʌnˈvɑ:nɪʃt] adj.

1. нелакірава́ны, не пакры́ты ла́кам

2. fml непадро́блены;

the unvarnished truth го́лая пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

«Путь Советов» (газ.), гл. «Гомельская праўда»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

круці́цца, кручу́ся, кру́цішся, кру́ціцца; незак.

1. Вярцецца па крузе або вакол сваёй восі.

Свердзел круціцца.

2. Быць ахопленым віхравым рухам; кружыцца.

Снег круціўся ля страхі.

У паветры круціўся пыл.

3. Пастаянна быць дзе-н., ля каго-, чаго-н. (разм.).

Пастаянна к. ля магазіна.

Дзіця круціцца ля бацькі.

4. Неспакойна паварочвацца то ў адзін, то ў другі бок; вярцецца.

К. на месцы.

5. перан. Быць у пастаянных клопатах, турботах (разм.).

Цэлы дзень кручуся на кухні.

6. Хітрыць, выкручвацца (разм.).

Як ні круціся, а праўда ёсць праўда.

7. Быць у любоўных адносінах з кім-н.; любіцца (разм.).

|| аднакр. крутну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся і крутану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

|| наз. кручэ́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Аба́лак ’пасак мязгі дрэва’ (КЭС), лаг. < польск. obałek ’дрэва, вырванае бурай’ (< obalić ’зваліць’). Семантыка, праўда, даволі далёкая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

truth

[tru:Ө]

n., pl. truths

1) пра́ўда, і́сьціна f.

Truth will prevail — Пра́ўда перамо́жа

2) пры́нцып, зако́н -у m.; даве́дзеная дактры́на

a basic scientific truth — ба́завая навуко́вая і́сьціна

•

- in truth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gospel

[ˈgɑ:spəl]

1.

n.

1) эва́нгельле n.

2) сьвята́я пра́ўда

2.

adj.

эванге́льскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Іза́баль ’сапраўды’ (Касп.); параўн. рус. сіб. иза́боль, иза́быль ’правільна, сапраўды’, иза́большный ’сапраўдны, непадроблены’, иза́быль ’праўда, ісціна’. Гл. адзабаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́йста

1. Месца, дзе дарога раздвойваецца (Вілен.).

2. Балота (Ашм. Ф. Багушэвіч, верш. «Праўда»).

3. Няўдобіца (Іў.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

верабі́на, ‑ы, ж.

Абл. Рабіна. Садок быў, праўда, невялічкі: Дзве верабіны ды тры дзічкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verity

[ˈverəti]

n., pl. -ties

1) пра́ўда f.

2) праўдзі́васьць f.

3) і́сьціна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)