клапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся, -по́ціцца; незак.

1. па кім-чым, каля каго-чаго. Старанна і дбайна займацца чым-н.; працаваць над чым-н.; працаваць над чым-н.

К. па справе.

К. каля гаспадаркі.

2. без дап. і з дадан. Непакоіцца, турбавацца з выпадку чаго-н.

Гаспадыня пачала к., дзе каго пасадзіць.

3. аб кім-чым і пра каго-што. Праяўляць клопат аб кім-, чым-н.

К. пра ўнукаў.

|| зак. паклапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся; -по́ціцеся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Тружда́нне ‘непакой, клопат, турботы’, тружда́ць ‘непакоіць, турбаваць’, тружда́цьца ‘працаваць’, ‘непакоіцца, турбавацца’ (Нас.), тружда́нне ‘цяжкая праца, пакуты’, тружда́цца ‘цяжка працаваць, пакутаваць’ (Юрч. СНС), ст.-бел. труждатися ‘працаваць’ (ГСБМ). Запазычана, відаць, праз ц.-слав. са ст.-слав. троужданиѥ: земноѥ троужданиѥ ‘праца на зямлі, земляробства’, троуждати ‘турбаваць, дакучаць’, троуждати сѧ ‘працаваць’ (СССл.). Магчыма, метатэза ў народнай мове, гл. труджанне. Сюды ж тружда́ннік ‘той, хто цяжка працуе; пакутнік’, тружданніца ‘тая, хто цяжка працуе; пакутніца’ (Юрч. СНС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аганёк

I -нька́ м. (комнатное растение) огонёк

II: працава́ць з ~нько́м рабо́тать с огонько́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

усе́длівы áusdauernd, behárrlich;

усе́дліва працава́ць mit Áusdauer árbeiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сма́га, -і, ДМ сма́зе, ж.

1. Моцнае жаданне піць.

С. не давала нармальна працаваць.

Сагнаць смагу (напіцца вады).

2. перан., да чаго. Моцнае імкненне да чаго-н. (разм.).

С. да жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

stümpern

vi дрэ́нна працава́ць; халту́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schwárzarbeiten

аддз. vi працава́ць «нале́ва»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

húdeln

vi разм. нядба́ла працава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

нала́дчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў. Наладчык такарных аўтаматаў. Працаваць наладчыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dig into

ця́жка працава́ць над чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)