каласа́льны, ‑ая, ‑ае.

Незвычайна вялікі, велізарны. Каласальныя сродкі. Каласальныя сілы народа.

[Фр. colossal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волевыяўле́нне, ‑я, н.

Кніжн. Выказванне сваёй волі, жадання. Свабоднае волевыяўленне народа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этнагене́з

(ад этнас + -генез)

паходжанне якога-н. народа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

враг

1. во́раг, -га м.;

кла́ссовый враг кла́савы во́раг;

враг наро́да во́раг наро́да;

2. (дьявол) устар. нячы́сты, -тага м., нячы́сцік, -ка м., чорт, род. чо́рта м.;

враг попу́тал нячы́сты (нячы́сцік, чорт) падбі́ў (падаткну́ў);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кша, ‑ы, м. і ж.

Адна з дзвюх этнаграфічных груп мардоўскага народа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрзя, ‑і, м. і ж.

Адна з дзвюх этнаграфічных груп мардоўскага народа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этно́нім, ‑а, м.

Назва нацыі, народа, народнасці, племя і іншых этнічных супольнасцей.

[Ад грэч. éthnos — племя, народ і ónyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выка́знік, -а, м.

1. У граматыцы: галоўны член сказа, які абазначае дзеянне ці стан прадмета, выражанага дзейнікам.

2. Тое, што і выразнік.

Францішак Багушэвіч — в. думак і спадзяванняў простага народа.

|| прым. выка́знікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

культурало́гія

(ад культура + -логія)

навука пра духоўную культуру народа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэзары́зм, ‑у, м.

Гіст. Аднаасобная дыктатура ў спалучэнні з фармальным прызнаннем правоў народа.

[Фр. césarisme ад лац. caesar — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)