безадры́ўны óhne Unterbréchung;

безадры́ўнае навуча́нне Stúdium óhne Unterbréchung der Berúfsarbeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

-педыя

(гр. paideia = выхаванне, навучанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «раздзел», «навука».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

schooling [ˈsku:lɪŋ] n. адука́цыя, навуча́нне;

free schooling бяспла́тная адука́цыя;

He hаd very little schooling. Ён мала вучыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

segregate [ˈsegrɪgeɪt] v. аддзяля́ць, ізалява́ць;

In our school the sexes are segregated. У нашай школе раздзельнае навучанне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паадву́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

1. Адвучыцца ад чаго‑н. — пра ўсіх, многіх.

2. Разм. Закончыць навучанне, перастаць вучыцца — пра ўсіх, многіх. Паадвучваліся дзеці ў школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.

1. Завяршыць сваю адукацыю, закончыць навучанне чаму-н.

Вайна не дазволіла д.

2. да чаго. Правучыцца да якога-н. тэрміну.

Д. да восьмага класа.

3. да чаго. Працяглай вучобай давесці сябе да якіх-н. непрыемных вынікаў (разм.).

Давучыцца да прытуплення зроку.

|| незак. даву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обяза́тельный

1. (непременный) абавязко́вы;

всео́бщее обяза́тельное обуче́ние усеагу́льнае абавязко́вае навуча́нне;

2. (услужливый) услу́жлівы, паслу́жлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

Узбуджаць, запаляць, прыводзяць у азарт. Васіль як бы чуў дзедава навучанне, якое яшчэ больш гарачыла, падбівала на смеласць: «Не папускайся!» Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ На́ўчань (на́учень) ’вучань’ (Анім.), рус. пск. на́учень, на‑ ўчень ’вучань (якога аддалі ў навучанне, на вывучку)’, смал. наушень ’падручны каваля’. Ад на́ўчаны (на́ученый) ’навучаны’ (Нас.), наўчыць ’наставіць, навучыць; настроіць’ (Нас.), параўн. вучань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vocational [vəʊˈkeɪʃnl] adj. прафесі́йны;

vocational training прафесі́йнае навуча́нне;

vocational guidance прафесі́йная арыента́цыя;

a vocational school прафесі́йна-тэхні́чнае вучы́лішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)