Verbum

весялу́н, веселуна, м.

Разм. Вясёлы, жыццярадасны мужчына; ахвотнік павесяліцца. Гаварыць тосты і чытаць вершы Веньямін умее. Яго нават лічаць веселуном і завадатарам у кампаніях. Навуменка.

лядзя́ш, ледзяша, м.

Разм. Тое, што і лядзяк. Шына саней церла ледзяшы .. на дробны парашок. Баранавых. У вядры замярзае вада — там ляжыць круглы лядзяш. Навуменка.

малаха́й, ‑я, м.

1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам. Стары падняўся, надзеў малахай, развітаўся з усімі за руку. Навуменка.

2. Шырокі кафтан без пояса.

[Ад калм. махла.]

падзубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.

Разм. Падвучыць дадаткова. Падзубрыць верш. □ — Яны з Мікалаем разам хадзілі здаваць экзамены, шукалі зацішку, каб «падзубрыць», разам сталаваліся. Навуменка.

правіні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Зрабіць, учыніць якую‑н. правіннасць. Якраз у той дзень, як нам трэба было выпускаць чарговы нумар газеты, Люся правінілася. Навуменка.

ро́схрыст, ‑у, М ‑сце, м.

Месца, дзе расхрыстваецца, расхрысталася адзежа. Батура страляе з пагана тры разы. Ва ўпор, у росхрыст паркалёвай сарочкі на грудзях. Навуменка.

со́ннік, ‑а, м.

Уст. Кніга, у якой даецца тлумачэнне сноў. Да рэвалюцыі друкавалі нават кнігі, соннікі, якія тлумачылі кожны вобраз, што мільгаў у сне. Навуменка.

тагано́к, ‑нка, м.

Памянш.-ласк. да таган; невялікі таган. Стол застаўлены закускамі, гарэлкай, скварыцца на таганку яечня — не тоячыся, паказвае млынар, што госць жаданы. Навуменка.

трут, ‑у, М труце, м.

Высушаная губа, якая выкарыстоўваецца пры высяканні агню. Казачэнка б’е крэсівам па крэм[ені], высякаючы іскру, раздзьмухвае трут, каб прыпаліць люльку. Навуменка.

цялёпкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і цялёпкацца. Чаравікі ў Шуры распаўзліся дазвання: з правага вылез, цялёпкае па гразі ражок чорнай анучы. Навуменка.