каро́він, ‑а.
Які належыць карове. Каровіна малако. □ Закрычалі пеўні, данёсся каровы рык. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парашко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да парашку; зроблены з парашку. Парашковае малако.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́снуцца, ‑нецца; зак.
Разм. Тое, што і скіснуць (у 1 знач.). Малако скіслася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тваро́жыцца, ‑жыцца; незак.
1. Ператварацца ў тварог (пра малако).
2. Зал. да тварожыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тлушчамало́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які дае малако з высокім утрыманнем тлушчу. Тлушчамалочная жывёла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dairyman [ˈdeərimən] n. (pl. -men)
1. мало́чнік (мужчына, які прадае малако і малочныя прадукты)
2. дая́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Сырапе́ня ’кіслае малако’ (Касп.; барыс., Сл. ПЗБ; гарад., Нар. словатв.; віц., ЛА, 4), сырапе́ня, сырапі́ха ’тс’ (віц., Шн. 3), сырапе́ня, сырапо́ня ’толькі што ўкіслае малако’ (Барад.), сырапо́нь ’сыракваша’ (бярэз., Жд. 1), сырапо́ня ’кіслае знятае малако’ (Мядзв.), сырапонка ’тс’ (бых., ЛА, 4), сарапо́ня ’рэдкае недакіслае малако’ (полац., Нар. сл.), сурупо́ня ’кіслае малако’ (Мат. Маг.). Рус. пск. сыропы́ня, сыропы́ха ’сыракваша’. З сыр‑ (гл. сыры) і літ. píenas ’малако’. Лаўчутэ (Балтизмы, 56) мяркуе, што ў першым кампаненце адбылося другаснае набліжэнне да слав. *syrъ; першакрыніца ў лат. siera piens ’малако для сыра’, Р. скл. siera piena. Рускія дыялектныя словы, відаць, з беларускай (Анікін, Опыт, 284); змены ў другой частцы слова ў выніку дээтымалагізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ёгурт
(англ. yoghurt, ад тур. yogurt = кіслае малако)
кісламалочны прадукт з вітамінамі і фруктовымі дабаўкамі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
апіла́к
(ад лац. apis = пчала + lac = малако)
біягенны лекавы прэпарат, які ўяўляе сабой высушанае матачнае малако пчол; выкарыстоўваецца пры гіпатрафіі і адсутнасці апетыту ў маленькіх дзяцей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.
Знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека, з якой (у самак і жанчын) ссуць малако.
|| памянш. сасо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. саско́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)