júgendlich

a

1) малады́, юна́цкі, юна́чы

2) маладжа́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Júngbauer

m -s i -n, -n малады́ селяні́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fréchdachs

m -es, -e наха́бнік, наха́бны малады́ чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адро́ек, ‑ройка, м.

Малады рой пчол, які нядаўна аддзяліўся ад старога роя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збраяно́сец, ‑сца, м.

У сярэднія вякі — малады воін, які насіў зброю рыцара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмаладзі́цца, ‑ладжуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Разм. Надаць сабе больш свежы, малады выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самяня́ і самянё, ‑няці; мн. няты, ‑нят; н.

Разм. Маленькі, малады сом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юніёр, ‑а, м.

Малады спартсмен, дасягненні якога ацэньваюцца па асобаму ўзроставаму разраду.

[Лац. junior — малодшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Маладажэня, молодожэня ’хлопец ці дзяўчына перад вяселлем’ (ТС). Відавочна, з польск. młodożeństwo ’тс’, młodożeniec ’малады’. На Палессі пашыраны назвы малады і маладая ’шлюбная пара ў час вяселля’. Параўн., аднак, серб.-харв. младо́жења ’жаніх’, ’малады (у час вяселля)’. Магчыма, гэта палескі архаізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)