ператры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. ператрымліваць — ператрымаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасе́й м, самасе́йка ж wild wáchsende Kultúrpflanze;

мак-самасе́й Klátschmohn m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

іншаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто-н., мае іншыя погляды, перакананні.

|| ж. іншаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).

|| прым. іншаду́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ма́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. мама.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

|| прым. ма́мчын, -а (разм.).

Мамчына хустка.

◊

Мамчын сынок (іран.) — распешчаны хлапчук, малады чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дробназярні́сты, ‑ая, ‑ае.

1. З дробным зернем. Дробназярністы мак.

2. Які складаецца з дробных зернепадобных частачак. Дробназярністая парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тасёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Тое, што і тасьма.

2. Завязка з тасьмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́мка, ‑і; Р мн. ‑мак; м.

Разм. Невялікі домік для ўзломлівання замкоў, дзвярэй і пад. (з зладзейскага жаргону).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mak, ~u

м. мак;

mak polny — палявы мак;

cicho jak ~iem zasiał — мёртвая цішыня;

rozbić się w drobny mak — разбіцца ўшчэнт (на друзачкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кра́ма, -ы, мн. -ы, крам і -аў, ж.

Магазін.

Купіць у краме.

Вакол крам ды зноў к нам (прыказка).

|| памянш. кра́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. кра́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

караі́мы, -аў, адз. -і́м, -а, м.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыме, Заходняй Украіне, Польшчы, а таксама ў Літве.

|| ж. караі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. караі́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)