Verbum

сія́мцы, -аў, адз. сія́мец, -мца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Тайланда.

|| ж. сія́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. сія́мскі, -ая, -ае.

Сіямская мова.

пана́ма¹, -ы, мн. -ы, -на́м, ж.

Летні шыракаполы саламяны або з матэрыі капялюш.

|| памянш. пана́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. пана́мны, -ая, -ае.

анані́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (разм., неадабр.).

Не падпісанае аўтарам пісьмо, якое паведамляе пра каго-н. нешта непрыемнае, крыўднае, выкрывае каго-н. і пад.

хам, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек ніжэйшага саслоўя, звычайна селянін (гіст.).

2. Грубы, нахабны чалавек (разм., лаянк.).

|| ж. ха́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

гу́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. Кавалачак гумы для сцірання напісанага.

2. Прагумаваная тасьма, а таксама шнур з гумавымі ніткамі.

|| прым. гу́мкавы, -ая, -ае.

тузе́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Ураджэнец, карэнны жыхар якой-н. краіны або мясцовасці (звычайна аддаленай ад цэнтраў цывілізацыі); абарыген.

|| ж. тузе́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.