bestial
[ˈbestʃəl]
adj.
1)
а) зьве́рскі, лю́ты
б) юрлі́вы
2) зьвяры́ны, жывёльны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
February
[ˈfebjueri]
1.
n., pl. -aries
лю́ты -ага m.
2.
adj.
лю́таўскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
heartless
[ˈhɑ:rtləs]
adj.
1) бязду́шны, бяз сэ́рца, лю́ты
2) неадва́жны, вя́лы, без запа́лу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wściekły
1. люты, разлютаваны, раз’юшаны, злосны;
2. шалёны;
wściekły pies — шалёны сабака
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́зверыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм.
1. Моцна, пераходзячы на крык, накінуцца на каго‑н. (з папрокамі, лаянкай і пад.). — Марш у хату! — вызверыўся.. [Архіп] на жонку, падбег да варот і спытаў, нібы не ведаючы: — Хто там? Дуброўскі. Вызверыўся люты цар: — Дзе ахова? Дзе чыны? І куды глядзяць яны? Вітка.
2. Паглядзець са злосцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лі́таваць ’берагчы каго-небудзь, шкадаваць’ (ТСБМ), літава́ць ’тс’ (Нас., Гарэц.), літава́цца ’літасцівіцца’ (Нас.), літоваць ’ныць, моцна балець’ (ТС), ст.-бел. литовати ’шкадаваць, берагчы’, запазычана са ст.-польск. litować ’праяўляць спачуванне, літасць’ < ст.-польск. lutować < паўн.-прасл. ljutovati ’злавацца, шалець’ < ljutъ ’люты’ (Слаўскі, 4, 305; Булыка, Лекс. запазыч., 133). Да лю́ты (гл.). Махэк₂ (337) родніць чэш. litovati ’шкадаваць’ з ням. leid.
Літава́ць ’паяць, плавіць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц.), літава́цца ’плавіцца’ (Нас.). З польск. litować, lutować ’паяць’, якое з с.-в.-ням. loeten, ням. löten < Lot ’сплаў металу’ < с.-в.-ням. lōt ’тс’ (Слаўскі, 4, 390). Сюды ж літоўшчык ’ліцейшчык, паяльшчык’ (Нас.). Неабгрунтавана Карскі (Белорусы, 1, 137), які суадносіць з літ. litúoti ’паяць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bestialski
зверскі, люты, дзікі;
bestialski mord — зверскае (лютае) забойства;
bestialski naród — дзікі народ
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
inclement
[ɪnˈklemənt]
adj.
1) суро́вы, бу́рны (пра надво́р’е, клі́мат)
2) неміасэ́рны; стро́гі, суро́вы, лю́ты (улада́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
изуве́р м.
1. (заця́ты, лю́ты) фана́тык, -ка м.;
2. перен. недавя́рак, -рка м.; (изверг) вы́людак, -дка м.; (чудище) пачва́ра, -ры ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
лю́тасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць лютага 1. Больш за два тыдні ішлі бесперапынныя, нечуванай лютасці баі. Кулакоўскі. Здавалася, што зіма ўсе свае апошнія сілы, усю сваю лютасць кінула на гэты невялікі пасёлак. Бяганская.
2. Люты; раз’юшаны, гнеўны стан. З лесу паказалася некалькі адзінокіх аленяў. З’яўленне іх выклікала ў сямейнага аленя прыступ лютасці і гневу. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)