trzaskający

1. які трашчыць;

2. траскучы;

mróz trzaskający — люты мароз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fúchsig

a

1) рджы (як лісіца)

2) разм. раззлава́ны, лю́ты, раз’ю́шаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Люць ’лютасць’ (Нар. Гом.), укр. лють ’вялікі холад’, рус. уладз., калуж., маск. ’моцны мароз’, серб.-харв. љу̑т, lʼut ’сцюжа’, ’стромая скала’, ’голы камень’, ст.-чэш. lʼut. Прасл. lʼutь. Да лю́ты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fiendish

[ˈfi:ndɪʃ]

adj.

чарто́ўскі; д’я́бальскі, сатані́нскі, ве́льмі лю́ты або́ злы; ліхадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

siarczysty

1. моцны;

siarczysty mróz — люты мароз;

2. кніжн.запальчывы; гарачы; тэмпераментны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крыважэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Які жывіцца чужой кроўю, мясам (пра звера). — Няма звера страшнейшага за тыгра, — крыкнуў Тарыел.. — Ён самы крыважэрны звер на свеце. Самуйлёнак. // перан. Схільны да забойстваў; жорсткі, люты. Няўжо мірны чалавек, якога пагрозамі прымусілі ўстрымацца ад подпісу, адразу ж зробіцца крыважэрным прыхільнікам вайны? Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bestial

[ˈbestʃəl]

adj.

1)

а) зьве́рскі, лю́ты

б) юрлі́вы

2) зьвяры́ны, жывёльны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

February

[ˈfebjueri]

1.

n., pl. -aries

лю́ты -ага m.

2.

adj.

лю́таўскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

heartless

[ˈhɑ:rtləs]

adj.

1) бязду́шны, бяз сэ́рца, лю́ты

2) неадва́жны, вя́лы, без запа́лу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wściekły

1. люты, разлютаваны, раз’юшаны, злосны;

2. шалёны;

wściekły pies — шалёны сабака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)